«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ خرداد ۲۶, یکشنبه

از این پس شب و روزتون بنفشه!


من هم به نوبه ی خودم این جشن و شادمانی را به همه ی شما کبود رنگی ها از جان و دل شادباش می گویم و امیدوارم همیشه دلتان شاد و لب تان خندان باد. ولی، مواظب باشید زیاد جیغ بنفش نکشید که اعصاب برخی ها را خط خطی کنید. برای حنجره های نازنین خودتان هم چندان خوب نیست. داشتم از چشمه رد می شدم، نگاهم افتاد توی آب؛ با خودم گفتم:
من این و یه جایی دیدم! اشتباه می کنم؟!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۵ خرداد ماه ۱۳۹۲


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!