به خدا سوگند! بَرَک حسین را براى خودمان بهتر از توده های مردم ایران مى‏ دانم ...

آخوند ریش حنایی آبزیرکاه در مهمانی «افطار» با استانداران و معاونین وزرا از آن میان گفته است:

«امام حسن(ع) می‌خواهند به ما یاد بدهند که باید به مصلحت امت و خواست مردم و جامعه توجه کرد و به نفع امت و جامعه اسلامی تصمیم گرفت.»۱

دنباله ی سخنان ناگفته ی «حسن آقا» با بهره وری۲ از گفته های امام دوم شیعیان، اندک زمانی پیش از صلح با معاویه و واگذاری خلافت به وی، کمابیش اینچنین از آب درمی آید:

«من به خدا بَرَک حسین را براى خودمان بهتر از اينان۳ مى‏ دانم كه می پندارند، شيعه ی ما هستند و کشتن مان را در سر می پرورانند و اگر دست شان برسد، خانه و زندگی مان را چپاول كرده، اموال مان را به باد خواهند داد.

به خدا سوگند! اگر ما از بَرَک حسین پيمانى بگيریم كه خون مان را نریزد و در ميان خاندان۴ خود در امان باشیم، بهتر است از اينكه اينان ما را بكشند و خانواده و خاندان مان را تباه گردانند.

به خدا سوگند! اگر با بَرَک حسین بجنگیم، هم اينان [كه ادعاى پیروی ما را مى‏ كنند]۵ گردن مان را گرفته و به بَرَک حسین خواهند سپرد تا هر بلایی که می خواهد بر سرمان بیاورد.

به خدا سوگند! اگر ما با او سازگاری كنیم در حالى كه ارژمند هستیم و بیضه ی اسلام هم بیمه شده، بهتر است كه ما را بُكُشد در حالى كه در چنگ او گرفتار شده ایم و يا بر ما منت نهاده و آزادمان بگذارد تا چون سگ های  زنجیری با دیگر برادران خود اینجا و آنجا همواره در جنگ و ستیز و خونریزی باشیم و تا روز رستاخیز ننگى براى خاندان ما باشد و پيوسته بَرَک حسین و دودمانش۶ بر زنده و مرده ی ما منت‏ بگذارند.»۷

ب. الف. بزرگمهر    ۱۲ تیر ماه ۱۳۹۴

پی نوشت:

۱ ـ برگرفته از «انتخاب»، ۱۲ تیر ماه ۱۳۹۴:

http://www.entekhab.ir/fa/news/213035

۲ ـ بازشناخت بجا یا نابجای آن با خودِ شما! به هر رو، در مثل مناقشه نیست.

۳ ـ توده های مردم ایران

۴ ـ همانا رژیم سر تا پا تبهکار جمهوری اسلامی از «خوش چُسان دم خزینه ی رهبری» و "دلواپسان" و "اصولگرایان" گرفته تا گونه های "اصلاح طلبان" رنگارنگ و پیوندی و نم نم باران خواه و عافیت جویان و نم نمک دزدان و کولبران سرمایه های ایران به جاهای دیگر جهان

۵ ـ در اینجا آماج آخوند امنیتی آبزیرکاه، بویژه همچشمان «خوش چُس دم خزینه ی رهبری»، "دلواپسان" و "اصولگرایان" است که برای گرفتن سهم بیش تر از داد و ستد تازه، چوب لای چرخ دولت «زهدان اجاره ای» می گذارند و نمی گذارند آب خوش از گلوی شان پایین برود.

۶ ـ عروسک های آینده ی خیمه شب بازی «یانکی» ها و سایر همدستان امپریالیستش در جایگاه رییس جمهور و نخست وزیر و ...

۷ ـ متن سخنان امام دوم شیعیان از زبان یکی از پیروان نزدیکش و در پاسخ به وی که پرسیده بود:

«چه در سر داری كه مردم سرگشته و سرگردان ‏اند؟»، هنگامی است که در پی خنجر خوردن از یکی از سپاهیان خویش، رانش شکافته و جایی در مدائن (شاید ایوان مدائن؟!) دوران بهبودی را سپری می کند و پیروانش در کوفه و حجاز و سایر جاها از رفتار کژدار و مریز و شل کن سفت کن وی در جنگ با سپاه معاویه، همچنان سردرگم و گیج و گول اند. اندکی پس از آن، وی صلح با معاویه را در شرایط شکست می پذیرد و در یکی از مژگت (مسجد) های کوفه، امامت را به معاویه وامی گذارد:

«زيد بن وهب جهنى گويد: هنگامى كه امام حسن را خنجر زدند و در مدائن بسترى و دردمند بود، به نزد آن حضرت رفته و گفتم: چه تصميمى دارى كه مردم متحير و سرگردان‏ند؟

حضرت در پاسخ من چنين فرمود:

”ارى و الله معاوية خيرا لي من هؤلاء.يزعمون انهم لي شيعة ابتغوا قتلي و انتهبوا ثقلي، و اخذوا مالي، و الله لان آخذ من معاوية عهدا احقن به دمي و آمن به في اهلي خير من ان يقتلوني فتضيع اهل بيتي و اهلي، و الله لو قاتلت معاوية لاخذوا بعنقي حتى يدفعوني اليه سلما. 
فو الله لان اسالمه و انا عزيز خير من ان يقتلني و انا اسيره او يمن علي فتكون سبة على بني هاشم الى آخر الدهر، و معاوية لا يزال يمن بها و عقبه على الحي منا و الميت...“

«من به خدا معاويه را براى خودم بهتر از اينان مى‏ دانم كه خيال مى‏ كنند شيعه من هستند و نقشه قتل مرا مى‏ كشند و اثاثيه مرا غارت كرده و مالم را مى‏ برند؛ به خدا سوگند اگر من از معاويه پيمانى بگيرم كه خونم را حفظ كنم و در ميان خاندانم در امان باشم، بهتر است از اينكه اينان مرا بكشند و خانواده و خاندانم تباه گردند، به خدا سوگند اگر با معاويه بجنگم هم اينان (كه ادعاى شيعه‏گرى مرا مى‏ كنند) گردنم را گرفته و تسليم معاويه‏ ام خواهند كرد.

به خدا سوگند اگر من با او مسالمت كنم در حالى كه عزيز و محترم هستم، بهتر است كه مرا بكشد در حالى كه اسير او باشم و يا بر من منت نهاده (و آزادم كند) و تا روز قيامت ننگى براى بنى هاشم باشد و پيوسته معاويه و دودمانش بر زنده و مرده ما منت‏ بگذارند.» (برگرفته از «ویکی پدیای پارسی»)