«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۵ فروردین ۲۲, یکشنبه

سنجشی ساده میان کوبانی کوچک و سرفراز با ایران بزرگ و سرافکنده!

گزارش زیر که بخشی دربرگیرنده از آن به سخنان بَرَک حسین اوباما در «همایش امنیت هسته ای» پرداخته از آنِ بیش از یک هفته پیش است. آن هنگام، سرگرم نوشتاری دیگر بودم و تنها توانستم یادداشت هایی شتابزده از روی آن بردارم. آنچه در زیر آمده، تنها بخشی از آن یادداشت ها را دربرمی گیرد.

بَرَک حسین در حاشیه ی همایش یادشده از قرارداد ننگین نامور به هسته ای، چون «الگویی برای دیپلماسی در آینده»* یاد نموده و امیدوار است تا آن را در جاهای دیگر نیز پی بگیرد:
«این موفقیت مرهون دیپلماسی است و امیدواریم که بتوانیم در آینده نیز آن را تکرار کنیم.»*

آن الگو را رژیم تبهکار و خیانت پیشه ی اسلام پیشگان فرمانروا بر ایران برای امپریالیست ها و ریزه خواران ریز و درشتش فراهم نمود تا گستاخ تر از پیش در هر جایی که دست شان برسد، بکار بندند. هنگامی که سخنان از موضع بالای بَرَک حسین در گزارش زیر را می خواندم، کارکرد درخشان و تاریخی جنگاوران کوبانی، باری دیگر جلوی دیدگانم جان گرفت. کوبانی با همه ی کوچکی اش، کاری بس بزرگ به انجام رسانید؛ کاری کارستان با برجستگی تاریخی و ماندگار! کوبانی نشان داد که می توان در برابر سهمگین ترین نیروهای اهریمنی منطقه و جهان ایستاد؛ بر موضع سیاسی خویش پای فشرد و دشمن را شکست داد یا دستِکم رسوای جهان نمود:
شکست سهمگین و آبروبرنده ی اخلاقی، افزون بر همه برای امپریالیست های «یانکی» و هم پیمانان امپریالیست اروپایی اش که ناچار به در پیش گرفتن سیاستی دورویانه تر از گذشته و برخی پشتیبانی های بیش تر زبانی از کوبانی شدند.

رژیم ورشکسته و تن به خواری داده ی اسلام پیشگان با همه ی توانایی های گسترده ی مالی، در چنگ داشتن سرزمینی پهناور و توده های مردمی که به هنگام خود از هیچ جانفشانی در راه بهبود زندگی خود و دیگر خلق های منطقه و جهان خودداری نورزیده و انقلابی سترگ، توده ای و ضد امپریالیستی را پدید آوردند، تن به شکستی ننگین و تاریخی داد و مردم ایران را سرافکنده نمود؛ قرارداد یا قراردادهایی را دستینه نمود که هنوز هر از گاهی این یا آن گوشه ی پنهان نگاه داشته شده از دید مردم، روی آب می آید و آبروی باز هم بیش تری از این رژیم ضد تاریخی و پلید می برد؛ قراردادهایی افزون بر آنچه آمد، همچنان فراقانونی که حتا به این شَوَند، همه ی دست اندرکاران آن از آن "رهبر" النگ گرفته تا دیگران را می توان به دار آویخت یا به چوبه ی تیرباران سپرد؛ مشتی مزدور بیگانه از بالا تا پایین؛ از سردمداران سیاسی آن گرفته تا آن جان ننه شان، سرداران نظامی که برخی شان گریختگان از میدان نبرد با «صددام» و برخی دیگرشان کسانی جنگ ندیده بسان آن کفشدار بارگاه امام خفته در مشهدند که به فرمانده ی یکی از نیروهای نظامی رژیم گماشته شده است!

از همه ی این ها بدتر، آخوند بی بته ای است که در جایگاه ریاست جمهوری رژیم تمرگیده و در شرایطی که خودِ "رهبر" نابکار به زیانبار بودن آن قراردادهای ننگین برای ایران وادار به اعتراف شده به چنان قراردادهایی می بالد! آخوندی که چنین برخوردی از وی را نمی توان به پای کودنی سرشتی اش و یا نادانی نهاد؛ نه! نادان نیست و از روی کودنی نیز به آن قراردادهای ننگین نمی بالد؛ مزدوری است که نقش و کاریای خود را پی می گیرد و جز این نمی تواند باشد؛ مزدورانی نه یکی دو تا که انباشته در چنان رژیمی ضد ایران و ایرانی از درون چنگ اندازی شده! واقعیتی تلخ که آن را نمی توان و نباید نادیده گرفت! هر نیروی سیاسی و اجتماعی به هر شَوَند و بهانه ای به چنین کاری دست یازد، در کردار، همراه و همدست چنین رژیمی خواهد بود و در پیشگاه توده های مردم ایران، پاسخگو!*

مرگ بر رژیم اسلام پیشگان فرمانروا بر ایران!  

ب. الف. بزرگمهر   ۲۲ فروردین ماه ۱۳۹۵   

* این ها را بویژه به آن حزب سیاسی گوشزد می کنم که هنوز هم بجای تحلیلی روشنگر و برکشیدن رهنمودهایی کاربردی به داستان سرایی می پردازد؛ داستان سرایی هایی که نقش و کارکرد خود در آن ناپیداست!

***

اوباما توافق هسته‌ای با ایران را الگوی دیپلماسی در آینده دانست
باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده، روز جمعه در حاشیه چهارمین اجلاس امنیت هسته‌ای در واشینگتن، از توافق هسته‌ای با ایران به عنوان یک «موفقیت» و الگویی برای دیپلماسی در آینده نام برد.

به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، آقای اوباما که در این روز نشستی فرعی با رهبران چین، فرانسه و دیگر کشورهای عضو شورای امنیت داشت، گفت:
«جذب دوباره ایران در اقتصاد جهانی زمان لازم دارد، اما ایران از همین الان هم از مزایای این توافق بهره‌مند شده است.»

وی سپس عنوان کرد که هنوز مسائل حل‌نشده دیگری نیز میان کشورهای دیگر و ایران وجود دارد که در راس آنها «حمایت ایران از تروریسم» و «برنامه موشکی» آن است؛ اما با این حال همه کشورهای درگیر در مذاکرات هسته‌ای موافقند که این توافق راه‌حل موثری برای مسئله هسته‌ای ایران بود.

رئیس جمهور آمریکا در پی گفت:
«این موفقیت مرهون دیپلماسی است و امیدواریم که بتوانیم در آینده نیز آن را تکرار کنیم.»

این اظهارات در حالی مطرح شده که علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، آمریکا را به نقض تعهدات خود در برابر توافق هسته‌ای متهم کرده و گفته است که تحریم‌های ایران تاکنون صرفا روی کاغذ نقض شده و نه در عمل.

خبرگزاری رویترز بخشی دیگر از سخنان باراک اوباما در حاشیه چهارمین اجلاس امنیت هسته‌ای را منتشر کرده که به توافق هسته‌ای ایران ارتباط دارد.

بر اساس این گزارش، آقای اوباما علی‌رغم این که توافق هسته‌ای را یک «موفقیت» دانسته، اما تایید کرده که هنوز باید اقدامات بیشتری انجام شود تا توافق به‌طور کامل اجرایی شود.

وی همچنین گفته است:
«این توافق به ما یادآوری می‌کند که هر زمان جامعه جهانی بر سر یک موضع باشد، ما می‌توانیم امنیت جهانی را ارتقا بدهیم.»

چهارمین اجلاس امنیت هسته‌ای از روز پنج‌شنبه ۱۲ فروردین در واشینگتن آغاز شد و روز جمعه نیز به پایان می‌رسد. مسکو در آستانه این اجلاس اعلام کرده بود که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، در آن شرکت نخواهد کرد؛ امری که با انتقاد آمریکا مواجه شد.

اجلاس این دوره در شرایطی برگزار می‌شود که رهبران جهان نگران تهدیدهای فزاینده گروه‌های تروریستی از جمله گروه موسوم به «حکومت اسلامی» هستند که تلاش می‌کنند به سلاح هسته‌ای دست یابند.

باراک اوباما نیز در رومین روز این نشست عنوان کرده که تهدید هسته‌ای از جانب گروه‌های تروریستی وجود دارد؛ اگرچه با تلاش‌های جهانی این تهدید کمتر از قبل شده است.


برگرفته از تارنگاشت وابسته به وزارت امور خارجی «یانکی» ها: «رادیو فردا»

بختی برای ویرایش این گزارش نداشتم. برجسته نمایی های متن همه جا از آنِ من است.   ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!