فشرده ای از سخنرانی دبیر کل فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری در نود و هشتمین نشست سازمان بین المللی کار
آقای رییس، همکاران گرامی،
از طرف فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری (دبلیو-اف-تی- یو) اعلام می کنیم، نظرات، نگرانی ها و ناخشنودی و اعتراض کارگران جهان که، به علت یورش به حقوق و دست آوردهایشان بیان می گردد کاملا موجه و به حق است! سرمایه داران و دولت های سرمایه داری، از بحران اقتصادی برای دستبرد به حقوق طبقات و قشرهای مردمی سوء استفاده می کنند، آنان راه برون رفت از بحران اقتصادی و مالی را، تقویت بانکها و انحصارات با تزریق پول و اختصاص بودجه های همگانی به این نهادها معرفی می سازند و به موازات آن دستمزدها و مزایای بازنشستگی را کاهش و فقر و بیکاری را رواج می دهند و با این اقدامات درها را به روی نسل های آینده می بندند. آنها خصوصی سازی، حذف بیمه های اجتماعی و قوانین تامین اجتماعی و کار غیر قانونی و بدون قرارداد و سوء استفاده از مهاجران را وسیله ای برای تامین منافع خود قرار داده اند. پیدایش و رشد احزاب نژاد پرست و نوفاشیست ها و حضور آنها در انتخابات اخیر پارلمان اروپا، تهدیدی جدی به شمار می آید که هیچ کس نباید آنها را نادیده بگیرد. به این ترتیب بحران ژرف اقتصادی، کارگران را در مسیر ناگواری قرار می دهد. مثال دیگر حادثه کشتار 240 بومی بی گناه آمازون در کشور پرو است، مسایلی از ین دست به موضوعات رایج و عادی تبدیل گردیده، نشان می دهند، تحت پوشش های خاصی مانند توسعه محیط سبز، دهقانان از زمین هایشان اخراج می شوند تا انحصارات جای آنها را بگیرند، این تعریف سرمایه داری مدرن است، سود برای اقلیت سرمایه دار و فقر برای زحمتکشان و خلق ها! فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری، اقدامات و ابتکارات مختلفی را به اتمام رسانده است. ما نشست ها و کنفرانس های بین المللی سندیکایی در پرتغال، کوبا، نپال، بلاروس و نیجریه برگزار کردیم.
پیشنهاد های ما چنین است:
محدود ساختن و کاهش مخارج نظامی،
افزایش بودجه های کمک اجتماعی مطابق با نیازمندی های امروزین
حمایت از بهبود سطح زندگی و استانداردهای زندگی کارگران،
خاتمه دادن به خصوصی سازی،
حمایت از صاحبان مشاغل آزاد، کسبه جزء و کشاورزان،
ما تمامی کارگران و سندیکاهای مستقل جهان را دعوت می کنیم در راستای آماج های فوق متحدا مبارزه کنند. این خواست ها واقع بینانه و ضروری هستند. ...
نمایندگان محترم جنبش جهانی سندیکایی!
طی سال های اخیر، ما از همین جا، از همین تریبون، قاطعانه از این پشتیبانی کردیم که سازمان بین المللی کار (آی- ال- او) باید در فعالیت های خود، از اصول سازمان ملل متحد، از اصل تساوی، از اصل نمایندگی تناسبی، دمکراسی، علنیت و شفافیت، پیروی نماید.
نبود این اصول و خصوصیات، لطمات جدی به عملکرد و نقش سازمان بین المللی کار وارد می آورد. در خواست های ما به حق، اصولی و منطقی هستند، باید به ما پاسخ داده شود، آیا عادلانه است که یک سندیکای کارگری با 20 هزار عضو به عنوان عضو رسمی در هیات مدیره سازمان کار حضور داشته باشد و فدراسیون سراسری سندیکاهای کارگری چین با 200 میلیون عضو نتواند عضو هیات مدیره باشد؟! آیا منصفانه است که یک سندیکای کارگری با 70 هزار عضو در میان هیات مدیره قرار داشته باشد، اما فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری (دبلیو- اف- تی- یو) با 70 میلیون عضو از آن، کنار گذاشته شود؟ ما در انتظار پاسخ مناسب و منطقی هستیم!
ما تا دستیابی به راه حل قابل قبول و منصفانه که برای طرفین پذیرفتنی باشد از پای نمی ایستیم. این راه حل به سود کارگران و به نفع جنبش جهانی سندیکایی و نیز به نفع خود سازمان بین المللی کار خواهد بود.
با سپاس فراوان!
www.wftucentral.org منبع:
برگرفته از تارنگاشت حزب توده ایران:
۱ نظر:
سوپاپ اطمينان
در كشورهاي پيشرفته كه قانون دموكراسي حاكم است . راهكارهايي وجود دارد كه ميزان نارضايتي مردم را مي سنجند .
نصب صندوق شكوائيه و يا پيشنهاد در نهادهاي دولتي و خصوصي . نقد مسئولين در رسانه هاي آزاد . آمارگيري و نظرخواهي از مردم بوسيله موسسات مستقل .
و همچنين مصاحبه تلويزيوني وطرح مشكلات در حضور مسئولين . و ايجاد مراجع رسيدگي از جمله راهكارهاي سنجش رضايت مردم است . ومسئولين متخلف نيز طبق قانون محاكمه و بازجوئي مي شوند .
اين عوامل در واقع سوپابهاي اطمينان هستند .كه قانون موارد اجحاف و تخلف را بررسي و در جهت رفع آن به سرعت اقدام مي نمايند . قبل از آنكه نارضايتي به مرحله حاد برسد و به اصطلاح كارد به استخوان مردم .
اما در نظام هاي استبداد مسئولين سعي دارند در سايه خفقان ضعف خود را پنهان دارند . شايد بتوان چند صباحی قلم ها را شكست . زبانها را بريد .. و به مدد داغ و درفش و تعزیر و تازیانه اسلام بر گرده مردم حکومت کرد . اما برای همیشه گمان نمي كنم .
درد ملت ما حاد تر و مذمن تر از نتيجه انتخابات است . به بيان ديگر مردم از انحصار طلبي گروه حاكم به تنگ آمده اند .
خفقان سياسي . فساد اداري . محدود شدن آزادي . تحميل قوانين عقب مانده . تبعيض و بي عدالتي در سطحي گسترده و فقدان مرجع رسيدگي صالح . همه و همه دست به دست هم داده و كار از نارضايتي گذشته بلكه وارد مرحله عصيان گرديده .
متاسفانه مسئولين به جاي يافتن راه چاره و درمان دردها و دل جوئي از مردم به جان آمده تنها يك راه مي شناسند و آن استفاده از زور است و زور آزمائي با مردمان بي سلاح .
پاسخ به اعتراضات مردمي را با ضربات باتوم و شليك گلوله مي دهند . و اعتراف گيري در شكنجه گاههابه روش قرون وسطائي . و دريغا كه عمل آنان در حكم ريختن بنزين بر آتش است .
ترسم نرسي به كعبه اي اعرابي
اين ره كه تو ميروي به تركستان است .
ارسال یک نظر