«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۸۹ فروردین ۷, شنبه

ارزش «دمکراسی آمریکایی»!



خبر، چندان شگفت نبود: پیروزی ائتلاف به رهبری ایاد علاوی در "انتخابات" کشور همسایه باختری ما!

در نوشتار هنوز منتشر نشده ای که سرگرم فراهم کردن آن هستم، از جمله چنین آمده است:
«همسویی های بیش از پیش احتمالی آینده برخی کشورهای پیرامون ایران بویژه حاکمیت مافیایی روسیه که هرچه بیشتر پایگاه طبقاتی خود در میان توده های مردم روسیه و پشتیبانی اجتماعی آن‌ها را از دست می‌دهد با سیاست‌های امپریالیستی برضد منافع ملی ایران و پیروزی احتمالی گروه تبهکار وابسته به امپریالیسم ایالات متحده در "گزینش" ریاست جمهوری آینده عراق را باید در برآیند تراز نیروهای سیاسی در نظر داشت ...»

و اکنون، این گروه تبهکار را زیر چتر «دمکراسی آمریکایی» به حاکمیت رسانده اند. پیش از این، همین نیرنگبازی نه برای بار نخست، در کشور اشغال شده و درد و رنج کشیده افغانستان، همسایه همزبان خاوری ما رُخ داده بود. جاسوسی بدسگال، بدنام و بدسرشت، دزدی سرِ گردنه به نام حامد کرزای را با هزاران نیرنگ و ریا از صندوق های رای بیرون کشیدند و به مردم شریف و خوب افغانستان گرانبار کردند.

نوبت ما کی خواهد رسید؟ هنگامی که بُز عزازیل را به صحرا برده، قربانی کنند؟!

ب. الف. بزرگمهر  

۷ فروردین ۱۳۸۹

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!