هنگامی که نظامی ها خردمندتر از سیاستمداران از آب در می آیند!

نظامیان آمریکایی از تهران محافظت می کنند

کریل بلیانینوف، کارشناس روزنامه روسی «کامرسانت» می نویسد: ادارات اطلاعاتی آمریکا گزارشی از پتانسیل نظامی ایران به کنگره ارائه کردند. تحلیلگران پنتاگون معتقدند که ایران قصد حمله به هیچکس را ندارد و سلاح هسته ای با هدف دفاع از خود ساخته می شود. بعقیده ناظرین، این گزارش گواه افزایش اختلاف نظرات بین کاخ سفید و پنتاگون است.

وی می نویسد: گزارش فوق، اولین سند وزارت دفاع آمریکاست که سیاست دولت این کشور در رابطه با ایران را زیر سوال می برد. بعقیده تحلیلگران پنتاگون، دکترین نظامی ایران اجرای «جنگ متجاوزانه» را در نظر ندارد و بر اساس ضرورت «حفظ موجودیت نظام کنونی» است. مولفین این گزارش بر این عقیده هستند که ایران دست از تلاش برای تبدیل شدن به «نیرومندترین کشور در خاور نزدیک و اعمال نفوذ بر رویدادهای جهان» بر نمی دارد، اما «اکنون وظایف ایدئولوژیک از اولویت خارج شده و برداشت های عملگرایانه جایگزین آنها شده اند».

مولف این مقاله ادامه می دهد: «کاخ سفید واکنشی نسبت به گزارش نشان نداد، اما ناظرین یقین دارند که سند یاد شده گواه اختلاف نظرات جدی بین نظامیان و سیاستمداران است». ماروین کلاب، کارشناس امور سیاسی در گفتگو با «کامرسانت» تایید کرد: «کاخ سفید و پنتاگون نمی توانند توافق کنند که چگونه مسئله ایران را حل کنند». وی اظهار نمود: «نمایندگان رئیس جمهور بر استفاده از تدابیر سختگیرانه، از جمله تهدید حمله نظامی اصرار دارند، اما ژنرال ها با اعلامیه های صلح آمیز خود از آنها جدا می شوند».

بلیانینوف می نویسد: در ماه ژانویه سال جاری بود که روبرت گیتس، وزیر دفاع آمریکا نامه ای اداری به باراک اوباما رئیس جمهور این کشور داده و خاطر نشان نمود که دولت آمریکا هنوز نتوانسته است برنامه عملکرد در رابطه با ایران را تنظیم کند. همچنین مایکل مالن، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا، ضمن سخنرانی در دانشگاه کلمبیا واقع در نیویورک خاطر نشان نمود: «افرادی هستند که می گویند: مالن، به ایران بپرداز. اما این می تواند منجر به نتایجی شود که ما حتی نمی توانیم تصورش را بکنیم». به گفته وی، توسل به زور علیه تهران، آخرین تدبیری است که نظامیان سعی می کنند آن را بررسی نکنند. مالن توضیح داد: «ساخت سلاح هسته ای توسط ایران به عاملی شدیداً بی ثبات کننده تبدیل می شود. اما حمله به ایران نیز دقیقاً منجر به چنین نتایجی در منطقه می شود. ما نیازی به چنین چیزی نداریم».

مولف این مقاله ادامه می دهد: «ماروین کلاب معتقد است: برای نظامیان مشکل بزرگ، موضع اسرائیل است که حمله به تاسیسات هسته ای ایران را ممکن می داند. تحلیلگران پنتاگون یقین دارند که در این صورت آمریکا مجبور به دخالت در مناقشه خواهد شد».

بلیانینوف می نویسد: «نظامیان فعلاً امیدوارند که از چنین سناریویی دوری بجویند. روز دوشنبه همین هفته از مایکل مالن سوال کردند که اگر اسرائیل تصمیم به حمله به تاسیسات هسته ای ایران بگیرد، آیا به نیروهای آمریکا دستور انهدام هواپیماهای اسرائیلی داده خواهد شد، یا خیر. یک افسر نیروی هوایی آمریکا که در دانشگاه کلمبیا بود از مالن پرسید: آیا من، بعنوان یک خلبان دستور آتش به هواپیماهای اسرائیلی را می گیرم؟. مالن از پاسخ طفره رفت و گفت: من امیدوارم که ما بتوانیم این اوضاع را بنحوی حل کنیم که لازم نشود به چنین سوالاتی پاسخ دهیم».

مولف ادامه می دهد: «بعقیده کارشناسان، مناقشه فزاینده با پنتاگون، دلیل اصلی ملایم شدن ادبیات پیشین دولت آمریکا در رابطه با ایران است. روز سه شنبه فیلیپ کرولی سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا این را مفهوم ساخت که آمریکا می تواند به بررسی طرح تبادل اورانیوم که سازمان ملل متحد در ماه اکتبر سال گذشته میلادی آن را پیشنهاد داده بود، بازگردد.» ایران این پیشنهاد را در پاییز رد کرده بود. اما در واشنگتن تصمیم گرفتند که باری دیگر امکان توافق را یادآور سازند. آقای کرولی اطلاع داد: «اگر ایران آماده چنین تبادلی باشد، ما آماده بررسی هستیم». در عین حال منوچهر متکی، وزیر امور خارجه ایران، محتاطانه اظهار داشت: «اگر هدف اصلی تبادل سوخت دستیابی به توافق باشد، ما می توانیم بررسی این مسئله را آغاز کنیم».

بلیانینوف در پایان می نویسد: «علیرغم اعلامیه وزارت امور خارجه آمریکا، صحبت درباره آمادگی واشنگتن برای مذاکرات جدید هنوز زودهنگام است. روبرت گیبس، دبیر مطبوعاتی ریاست جمهوری آمریکا، خاطر نشان نمود: سخنان مقامات رسمی ایران هیچ وجه اشتراکی با برنامه هسته ای آنها ندارد. وی همچنین یادآور ساخت که همزمان با اعلامیه متکی، ایران اعلام کرد که کار ساخت موسسه جدید غنی سازی اورانیوم را آغاز می کند».

خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، ۳ اردیبهشت ماه

http://pe.rian.ru/digest/20100423/126033512.html

این نوشتار، بویژه از نظر نشانه گذاری ها، اندکی ویرایش شده است. عنوان نوشتار و برجسته نمایی ها نیز از اینجانب ب.الف. بزرگمهر است.