برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید! از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!
درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!
۲ نظر:
سلام
خورشیدها چه ناکام می میرند!
چه بی هیاهو!
چه بی هنگام!
پرنده شعر بزرگی است
پرنده اندوه است
پرنده درد و دریغ است
پرنده مویه روح است
جای شاعر پارتیزان، برای همیشه خالی است!
خَس، به صد سال توفان ننالد
گل، ز یک تندباد است بیمار
نیمایوشیج
و چه اندازه آزردند وی را
آن نارفیقان که رفیق نامشان بود!
او به توده مردم ایران وابسته و دلبسته بود. خوشا به او که برای همیشه در قلب آنها جای گرفته است!
ارسال یک نظر