به انگیزه هایی روشن و برای آسودگی خود و شاید دیگران، ناچار شده ام که برای خود تارنوشتی راه بیندازم. چندگاهی است که دیگر نوشته هایم را برای درج در تارنوشت های دیگر نمی فرستم. البته، همانگونه که در پایین صفحه ی تارنوشتم آمده:
«برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.»
با این همه، برخی از تارنگاشت ها، بویژه آنها که بیشتر در پی جلب کاربر یا بهتر است بگویم: مشتری هستند و با این آماج از دید من نادرست، دکان های دونبش گشوده اند، از درج خاستگاه نوشتارها، گفتگوها و حتا خبرهایی که به روشنی از جاهای دیگر برگرفته و می گیرند، خودداری می کنند. درباره ی چون و چرای آن در اینجا چیزی نمی گویم؛ تنها یادآور می شوم که این کاری نادرست و خویی ناپسند است!
ب. الف. بزرگمهر ۲۹ بهمن ۱۳۸۹
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر