در گزارشی چنین آمده بود:
«وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات از تشکیل هسته‌های اولیه ایده «اینترنت پاک» در کشور خبر داد و اظهار امیدواری کرد که پس از شروع این طرح در ایران، اینترنت پاک در اختیار تمام بشریت قرار می‌گیرد.» (http://www.khabaronline.ir/news-132843.aspx)
در گزارش دیگری با عنوان «توسعه اینترنت پاک با کمک ۸ هزار بسیجی/ ۶ گام تا اینترنت پاک و حلال» از بکارگیری بسیجیان در پاک نمودن اینترنت، سخن می رود:
سازمان بسیج مهندسین فاوا که چند روز قبل در جهت دفاع از کشور در جنگ نرم تشکیل شده در اولین اقدام خود توسعه اینترنت پاک را در برنامه قرار داده است و به همین جهت ۸ هزار بسیجی برای توسعه این پروژه آمادگی خود را اعلام کرده اند. (http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=1326215)
با خود می اندیشم:
«... این هم از آن حرف هاست. آن هم حالا که دیگر پته شان درست و حسابی روی آب افتاده و پشم و پیلی شان ریخته ... سال های نخست انقلاب، به خیال خود همه ی برنامه های "زیان آور" برای مردم را از تلویزیون پاک کرده بودند. نتیجه اش این شد که پس از مدتی دیگر کسی تلویزیون نگاه نمی کرد و مردم نامش را گذاشته بودند: «پشم و شیشه»! بعدش دوباره وادار شدند به جای چیزهایی که پاک کرده بودند، چیزهای دیگری و بیشتر با آت و آشغال پُرش کنند که مردم بی سرگرمی نمانند؛ ولی سرانجام آنگونه که دلخواهشان بود از آب در نیامد و چیزی شد که حالا می بینید: جانوری شگفت مانند شترگاوپلنگ.
پیش ترها یک زبانزد (ضرب المثل) داشتیم که می گفت:
«عینهو کون ملّا پاکه». برای نمونه اگر درِ یخچال خانه را باز می کردید و چیزی تویش پیدا نمی شد، این عبارت را به کار می بردید (البته به جز آدم های «خیلی باتربیت»!). حالا، این زبانزد دیگر کهنه و به گفته ی فرنگی مآب ها «دِمُده» شده ... با اینکه به جز از ما بهترون و شماری که تا اندازه ای دستشان به دهانشان می رسد، هنوز هم اگر درِ یخچال را باز کنید، همچنان چیزی دندانگیر تویش پیدا نمی شود، دیگر نمی توانید آن عبارت ناخوشایند را بکار ببرید.
حالا به کله شان زده اینترنت را پاک کنند! آیا در این کار کامیاب خواهند شد؟ باید شکیبا بود و دید. البته اگر هنوز سرِ کار باشند. گرچه من شک و تردید جدی دارم:
اگر توانستند ... ملّا را پاک کنند، اینترنت را هم خواهند توانست ...
عجب بلای دامنگیری شده این اینترنت!
ب. الف. بزرگمهر ۱۳ خرداد ماه ۱۳۹۰
۱ نظر:
با سلام
خیلی زیبا می نویسید.
بی شما همین لبخند هم به حسرتی بدل می شد.
ارسال یک نظر