چگونه سرمایه داری افکار عمومی را کنترل می کند!
افشای دامنه اقدام های غیرقانونی عظیم ترین امپراتوری رسانه ای جهان که در سه قاره جهان دارای نشریه ها و روزنامه های عمده و صاحب کمپانی های تلویزیونی است، بحران سیاسی همه جانبه ای را در انگلستان ایجاد کرده است. با فاش شدن دامنه نفوذ ”نیوز اینترنشنال“ (اخبار بین الملل) متعلق به روپرت مرداک، سوپر میلیاردر آمریکایی استرالیایی نسب، در دولت انگلستان و پلیس این کشور و این حقیقت که نخست وزیر انگلستان با آگاهی به اقدام های غیرقانونی خبرنگاران روزنامه ”نیوز آو د وورلد“ (”اخبار جهان“) در اقدام به شنود غیرقانونی مکالمات تلفنی و دستیابی به پیام های ضبط شده تلفنی قربانیان جنایت، هنرمندان و سیاستمداران، روابط نزدیکی با سردبیران و گردانندگان روزنامه و کمپانی ”نیوز اینترنشنال“ داشته است، سلامت سیاسی دیوید کامرون و سیاست های او را را زیر علامت سئوال جدی برده است. یکی از ابعاد مهم این افتضاح اینست که گردانندگان نشریه ”نیوز آو د وورلد“ برای مدت های طولانی به برخی پرسنل پلیس برای همکاری در طرح هایشان رشوه می داده اند؛ و اینکه تعدادی از بانفوذ ترین فرماندهان پلیس انگلستان در استخدام رسمی و غیر رسمی ”نیوز اینترنشنال“ بوده اند.
نیروهای سیاسی چپ انگلستان در تحلیل های خود مهم ترین مشخصه این افتضاح را عملکرد هماهنگ و فاسد سه بخش اصلی طبقه حاکمه یعنی: دولت، پلیس، و قوه قضائیه در حمایت از عملکرد سرمایه داری نولیبرال معرفی کرده اند. روزنامه ”اخبار جهان“ در ۱۸۴۳ میلادی، یعنی شش سال پس از اولین روزنامه ایران به نام ” کاغذ اخبار“ در دوران محمد شاه قاجار، پدر ناصرالدین شاه، تأسیس شد.
پرونده مسئله استفاده از شنود غیرقانونی توسط خبرنگاران وابسته به ”نیوز آو د وورلد“ از ۴ سال قبل در دادگاه های انگلستان مطرح بوده است؛ ولی آقای مرداک به کمک دوستان خود در دولت انگلیس و همچنین در پلیس از افشاء دامنه واقعی این افتضاح ممانعت می کرد. اخیراٌ فاش شده است که مکالمات تلفن های همراه بیش از چهل هزار نفر و از جمله اعضای خانواده سلطنتی، سیاستمداران برجسته، قربانیان جنایات و خانواده های آنان، توسط خبرنگاران ویژه ”نیوز آو د وورلد“ به منظور دست یابی به ”اخبار داغ“ مورد شنود غیر مجاز قرار گرفته اند. اینکه آقای اندی کلسون، سردبیر فاسد ”نیوز آو د وورلد“، مسئول مطبوعاتی دیوید کامرون بوده است و اینکه نخست وزیر انگلستان به رغم آگاهی از تحقیقات پلیس در مورد خلاف کاری های ”نیوز اینترنشنال“ در ماه های گذشته با شخصیت های اصلی گرداننده این امپراتوری عظیم رسانه ای جلسه های رسمی و دیدار و نشست های خصوصی داشته، افکار عمومی را به شدت تکان داده است. انتشار عکس های مهمانی های خصوصی با حضور دیوید کامرون، سیاستمداران راست گرای انگلستان، سردبیران ”نیوز آو د وورلد“ و مدیران عامل ”نیوز اینترنشنال“ در اینکه این کمپانی مافیایی مخوف در بالا ترین سطوح سیاسی انگلستان تاثیر مخرب داشته است، هیچ شکی باقی نمی گذارد.
اکنون مشخص شده است که ”جان ییتس“، دستیار رئیس پلیس لندن، پایتخت انگلستان، آگاهانه سعی در جلوگیری از بازگشایی تحقیقات در مورد شنود مکالمات تلفنی در سال ۲۰۰۹ کرده و به طورعمد مدارک گمراه کننده ای برای فریب هیئت تحقیق کمیسیون ویژه پارلمان انگلستان ارائه کرده است.
پیتر کلارک، معاون قبلی رئیس پلیس که بازرسی اصلی او در سال ۲۰۰۵ در رابطه با اعمال غیرقانونی ” نیوز او د وورلد“ موفق به کشف حقیقت نشد، مدعی شده که بعد از دستگیری کلایو گودمن، خبرنگار ”نیوز آو د ورلد“ در دربار و گلن مولکیر، کارآگاه خصوصی، در رابطه با شنود غیرقانونی به توجیه استفاده از کارکنان لازم به منظور ”تجزیه و تحلیل جامع“ مدارک ضبط شده، قادر نبوده است. به عقیده ی کلارک، فشار دائمی بر امکانات موجود که تهدید حملات تروریستی موجب آن شده بود، فعالیت سرسری پلیس در مواردی که صدمه ی بدنی ای به مردم وارد نشده بود را توجیه می کرد.
با این وصف، مدیران اجرائی موسسه “ نیوز اینترنشنال“ آزادانه و به طوری هدفمند، دائماٌ تبلیغ می کردند که شنود مکالمات تلفنی یک پدیده ی همه گیر نبوده و صرفاٌ کار یک گزارشگر عادی و دون پایه بوده است.
اگر دیدگاه ییتس و کلارک ساده لوحانه به نظر می رسد، در مورد عملکرد ”اندی هیمن“، دستیار قبلی رئیس پلیس پایتخت که تمام مسئولیت ها در رابطه با بازرسی شنود مکالمات تلفنی در سال ۲۰۰۶ را برعهده داشت، چه می توان گفت. آیا آقای هیمن آنقدر ساده لوح است که امکان رسوایی خود به سبب تصمیم شان به شروع به کار در ”نیوز اینترنشنال“، صرفا چند هفته بعد از بازنشسته شدن از اداره ی پلیس را نتواند درک کند؟ هیمن به میزانی از ”ساده لوحی“ خود اقرار می کند؛ ولی وابستگی به ”نیوز اینترنشنال“ را هم انکار می کند. موسسه ”نیوز اینترنشنال“ در تلاش برای غلبه بر ابعاد بحران که سرمایه گذاری های گسترده آن در عرصه رسانه ای در ایالات متحده، انگلستان و استرالیا را به خطر انداخته در اقدامی کاملاٌ حساب شده انتشار روزنامه ”نیوز آو د وورلد“ که از سال ۱۸۴۳ میلادی به طور مداوم منتشر می شده است را برای همیشه متوقف کرد. این نشریه و همزاد های دیگر آن نظیر ”سان“ از مطبوعات دست راستی و جنجالی انگلستان محسوب می شوند و تیراژ هایی بسیار بالا دارند. کارزار بر ضد مهاجران و اقلیت های قومی، حمایت از جنگ های امپریالیستی، افتضاحات مالی و جنسی و روابط خصوصی خوانندگان، هنرپیشگان و ورزشکاران معروف از عرصه های اصلی پوشش خبری “سان“ و ”نیوز آو د وورلد“ محسوب می شوند. در جریان تدارک حمله به عراق در سال های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ نشریات وابسته به ”نیوز اینترنشنال“ با انتشار گزارش های یک جانبه و دادن پوشش رسانه ای به نظرات دولت به عنوان فاکت های اثبات شده، نقش کلیدی برای آماده کردن افکار عمومی ایفاء کردند.
مساله مهم سیاسی دیگر اینست که در ۳۰ سال گذشته، اکثر قریب به اتفاق نخست وزیران انگلستان با حمایت نشریات پرتیراژ این موسسه مقتدر رسانه ای به قدرت رسیده اند. در انگلستان آقای مرداک اساساٌ لقب ”تاج بخش“ را به خود اختصاص داده و اعتقاد عمومی بر آن است که در انتخابات پارلمانی، آن حزبی پیروز می شود که رهبر آن مورد حمایت آقای مرداک و امپراتوری پرقدرت رسانه ای او باشد.
به دلیل نظرات و سیاست های ضد سندیکایی موسسه ”نیوز اینترنشنال“، جنبش کارگری بریتانیا از دیرباز مخالفتی یکپارچه با سیاست های اداره کننده تولید و خط سیاسی مطبوعات وابسته به امپراتوری آقای مرداک داشته است. ۲۵ سال قبل، در ژانویه سال ۱۹۸۶، آقای مرداک بدون هیچ مذاکره و توافقی با سندیکای کارگران مطبوعات و ژورنالیست ها، مرکز تولید مطبوعات وابسته به موسسه ”نیوز اینترنشنال“ را شبانه از ”فلیت استریت“، منطقه سنتی تولید مطبوعات انگلیس، به تاسیسات کامپیوتری و فوق مدرن ”واپینگ“ منتقل کرد و ۵۵۰۰ کارگر را یکباره از کار بیکار کرد. این مساله موج اعتراض های شدیدی را دامن زد که در آن تعداد زیادی از فعالان و رهبران سندیکایی کارگران تولید و پخش مطبوعات زخمی و دستگیر شدند. روزنامه های ”تایمز“، ”ساندی تایمز“، ”سان“ و ”نیوز آو د وورلد“ که از سوی ”نیوز اینترنشنال“ در تاسیسات جدید آن در واپینگ تولید می شدند، از سوی سندیکاهای کارگری و جنبش کارگری انگلستان مورد تحریم قرار گرفتند.
قبل از انتخابات سال ۱۹۹۷، ”روپرت مرداک“ کاملاٌ اعتماد تونی بلر را به خود جلب کرده بود و انتظار داشت که قدرت سیاسی او تایید شود و زیر سئوال نرود. ”لانس پرایس“، محرم راز و یکی از کارگزاران رهبری حزب کارگر در دوره تونی بلر، مرداک را به عنوان بیست و چهارمین عضو کابینهُ تونی بلر توصیف می کرد و معتقد بود که نفوذ این شخص مهٌم به تمام جلسه های کابینه راه می یابد. گوردون براون، نخست وزیر سابق انگلیس از حزب کارگر به داشتن تماس های منظم با صاحب و شخصیت اصلی ”نیوز اینترنشنال“ اقرار می کرد؛ او اعلام می داشت که ”مسئلهُ غیر عادی یی در صحبت کردن نخست وزیر با روپرت مرداک نمی بیند.“ متاسفانه، واقعیت برای مردم زحمتکش انگلستان امر دیگری است. روابط سیاسی تنگاتنگ متقابل میان دولت و ”نیوز اینترنشنال“ از شرکت مشتاقانه در جنگ های طراحی شده و زیر فرماندهی آمریکا در بالکان، عراق، افغانستان و لیبی تا اقدام های مالیاتی بر ضد زحمتکشان در راستای منافع کمپانی های عظیم و ثروتمندان گسترش داشته است.
افشای دامنه اقدام های بزهکارانه گزارشگران ”نیوز آو د وورلد“ و دست اندرکاران امپراتوری رسانه ای ”نیوز اینترنشنال“ این ادعا را که در کشورهای غربی رسانه ها آزادند به وضوح زیر علامت سئوال قرار داد. امروزه، همه نیروهای آگاه و زحمتکشان انگلستان در رابطه با این امر که افکار عمومی چگونه از سوی سرمایه داری حاکم و دولت ها هدایت می شوند، به درستی نکته مهمی را مطرح می کنند:
آری این حقیقت دارد که مطبوعات زیر نظارت مستقیم دولت نیست؛ اما در عوض، رسانه های همگانی تقریباٌ به طور انحصاری زیر سلطه امپراتوری های مطبوعاتی ای قرار دارند که دارای دستور کار ویژه ی خود اند.
دستگیری خانم ربکا بروک، مدیر عامل ”نیوز اینترنشنال“، در روز ۲۶ تیرماه و همچنین استعفای رئیس کل پلیس لندن و معاون او و نیز اظهارات آنان درباره روابط و عملکرد نخست وزیر انگلستان، نمایشگر عمق بحرانی جدیی ای است که دامنه آن لحظه به لحظه گسترش می یاید.
نیروهای پیشرو و سندیکاها، این مساله را مطرح می کنند که راه جلوگیری از تکرار چنین افتضاح هایی به رسمیت شناختن عملکرد سندیکاهای کارگری در تمامی نشریه ها و سازمان دهی تمام روزنامه نگاران در اتحادیه های صنفی خود است. حمایت یک چنین اتحادیه ای از روزنامه نگاران، از قلدرمآبی مدیران نشریات و فشار آنان بر روزنامه نگاران به هدف انجام اعمال غیرقانونی که در جریان افتضاح آمیز ”نیوز آو د وورلد“ شاهد آن هستیم، جلوگیری خواهد کرد.
ضرورت جلوگیری قانونی از اینکه امپراتوری های مطبوعاتی قدرتمند عملاٌ مهار رسانه های اصلی کشور ها را منحصراٌ به دست گیرند و یا اینکه روزنامه های مستقل و ترقی خواه را به تعطیلی بکشانند، اکنون سر فصل مباحثه های جنبش کارگری انگلستان قرار گرفته است.
برگرفته از نامه مردم، شماره ۸۷۳، ۲۷ تیرماه ۱۳۹۰
این نوشتار در برخی جاها بویژه در نشانه گذاری ها از سوی اینجانب ویرایش شده است. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر