سوکراتس، کاپیتان پیشین تیم ملی فوتبال
برزیل در سن ۵۷ سالگی بر اثر عفونت حاد روده در بیمارستانی در شهر سائوپائولو
درگذشت.
سخنگوی بیمارستان آلبرت انیشتین
سائوپائولو گفت او روز جمعه (۲ دسامبر) به دلیل شوک حاصل از عفونت روده به بیمارستان
منتقل شد و پس از دو روز درگذشت.
هافبک افسانه‌ای تیم فوتبال برزیل با
نام کامل سوکراتس برازیلیرو سامپایو د سوسا ویرا د اولیویرا، تیم برزیل را در دو
جام جهانی ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ همراهی کرد.
او با برزیل برنده جام جهانی نشد، اما
در ۶۰ حضور ملی خود در تیم ملی فوتبال برزیل در فاصله سال‌های ۱۹۷۹ و ۱۹۸۶ میلادی،
نام خود را در سرتاسر جهان بر سر زبان‌ها انداخت و ۲۲ گل برای این تیم به ثمر
رساند.
سوکراتس که در کنار زیکو و اِدِر به
عنوان یکی از بزرگ‌ترین فوتبالیست‌های نسل خود شناخته می‌شد، پیش از این هم دو بار
در ماه‌های اوت و سپتامبر سال جاری میلادی به دلیل خون‌ریزی مجاری گوارشی بستری
شده بود.
...
سوکراتس که
با ترکیب ریش و سربندش در میادین فوتبال شناخته می‌شد و توان بالای او در باز کردن
خطوط دفاع حریف با استفاده از هر دو پا زبانزد بود، با شیوه خاص زندگی‌اش شخصیتی
مورد علاقه جوانان و هواداران هم نسلش بود.
این فوتبالیست سابق تیم کورینتیانس
برزیل، به عنوان یک فعال سیاسی نیز شناخته شده بود و هرگز از بیان دیدگاه‌های سیاسی
خود ابایی نداشت.
علاقه او به فوتبال و سیاست در کنار
هم، باعث شکل‌گیری جنبش «دموکراسی کورینتیانس» در اواسط دهه ۱۹۸۰ میلادی شد. در آن
هنگام دیکتاتوری نظامی برزیل رو به پایان می‌رفت و باشگاه کورینتیانس سائوپائولو
تنها باشگاه ورزشی جهان بود که به عنوان نمادی از مخالفت با حکومت نظامی برزیل به
شیوه‌ای دموکراتیک اداره می‌شد.
شاید بسیاری از فوتبالیست‌های هم‌عصر
سوکراتس، ورزشکارانی مانند پله و گارینشا را الگوی خود می‌دانستند؛ اما سوکراتس اینگونه
نبود.
قهرمانان او فیدل کاسترو و چه‌گوارا،
رهبران انقلاب کوبا و جان لنون، خواننده ضد جنگ بیتل‌ها بودند.
او در سال ۲۰۱۰ در گفت‌وگویی به بی‌بی‌سی
گفت:
«این مردم هستند که به من به عنوان یک
فوتبالیست محبوب، قدرت می دهند ... اگر آنها قدرت بیان چیزی را نداشته باشند، من
به جای آنها حرف می‌زنم. اگر من طرف مردم نبودم، هیچ کس حاضر نبود به حرف‌های من
گوش کند.»
سوکراتس که پیش از ورود به دنیای فوتبال
در سن ۲۵ سالگی، مدرک پزشکی خود را گرفته بود، پس از خداحافظی با فوتبال در سال
۱۹۸۹، بیشتر به کار پزشکی سرگرم شد و در شهر «ریبرائو پرتو» به مداوای بیماران
پرداخت.
برگرفته از بی بی سی
این نوشتار اندکی از سوی اینجانب ویرایش
شده است. برجسته نمایی ها نیز از آن من است. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر