پس از پوزش خواهی های بیش از اندازه ی وزیر خارجه ایران در ترکیه، «داوود اوغلو»، وزیر خارجه ی آن کشور با این ادعا به کشورمان قدم رنجه فرمود که «... این سامانه [سپر] موشکی، یک سامانه ی دفاعی و راداری زودهنگام برای امنیت ناتو است و فعالیت‌هایی که در زمینه دفاع موشکی در ناتو انجام می‌گیرد، فعالیت‌های جدیدی نیست ...»١ وی پیش از آمدن به ایران، به گفته ی خود، با نماینده ی اتحادیه اروپا: «کاترین اشتون» درباره ی جُستارهای گوناگون و از آن میان «انرژی هسته ای ایران» گفتگو نموده، پیام آور آن اتحادیه و شاید جاهای دیگر برای سردمداران کشور ماست. او به عنوان «کارچاق کن» دون پایه ی "جامعه ی جهانی"٢ یا همانا «ششلول بندهای دمکرات باختر زمین» در گفتگو با رسانه های ایرانی و خارجی می گوید:
«پیام ”اشتون“ را به آقای صالحی وزیر امور خارجه ایران گفتم. وزیر امور خارجه ایران نیز اظهار آمادگی کرد. آنچه امروز مهم است، ادامه گفتگو و مذاکرات است. از سوی ترکیه از گام‌های صلح‌آمیز دفاع و پشتیبانی می‌کنیم. در مورد مذاکرات انرژی هسته‌ای نیز امید داریم به نقطه خوبی برسد و ”اتمسفر“ ناهنجاری که به وجود آمده است، یک مقدار آرام گیرد و ایران در جامعه بین‌الملل بتواند رابطه خیلی خوبی داشته باشد»٣
وی که نگران رابطه ی خوب ایران و "جامعه ی جهانی" است ـ به گفته ی ایرانی ها: خدا از دلت بشنود! ـ در گفتگوی رسانه ای یاد شده می افزاید:
«ترکیه هیچ کشوری را به عنوان تهدید تلقی نمی‌کند و دوست هم نداریم کسی ما را به این عنوان تلقی کند و اخبار دروغینی که در این زمینه پخش می‌شود را مناسب ارزیابی نمی‌کنیم. ما به ایران اطمینان داریم و دوست داریم ایران هم به ما اطمینان داشته باشد. سیاست‌های ترکیه مبتنی بر دوستی و همسایگی خود است. ترکیه هیچوقت ایران را به عنوان تهدید تلقی نکرده و دوست داریم ایران همین تلقی را نسبت به ترکیه داشته باشد و همچنین به هیچ عنوان دنبال فعالیت‌هایی که کشور همسایه را تهدید کند، نبوده و نخواهیم بود»٤
در گزارش، اشاره ای به بازتاب سخنان وزیر امور خارجه ی ترکیه در میان دولتمردان ایران و پیش از همه، وزیر امورخارجه که در همان گفتگوی رسانه ای حضور داشته، نشده است. بجای آن، در پاسخ به پرسشی پیرامون تحریم های تازه ی ایالات متحد و اتحادیه ی اروپا (بخوان: "جامعه جهانی")، سخنان "حکیمانه" ی زیر را بر زبان رانده اند:
«جمهوری اسلامی ایران با تجارب فراوانی که در طول انقلاب اسلامی نزد دولتمردان متراکم شده همواره آماده مقابله با این گونه رفتارهای خصومت آمیز است. ما از این تحریم‌ها نگرانی نداریم و پیش‌بینی‌های لازم اندیشیده شده و همان طور که تا کنون از گردنه‌های مختلف عبور کرده‌ایم با اتکا به خداوند و با هوشمندی ملت ایران از گردنه‌های موجود نیز عبور خواهیم کرد و هیچ نگرانی نیست»۵
بد نیست به این سخنان "حکیمانه" بیفزایم که درست همان «تجارب فراوان متراکم شده نزد دولتمردان در طول انقلاب اسلامی» آنچنان اوضاعی پدید آورده که دولتمردانش برای جلوگیری از بدتر شدن موقعیت لرزان خود، ناچار به پوزش خواهی بیش از اندازه (برای آن واژه شایسته تری نیز هست!) از مافیای حاکم بر کشوری دیگر و کُرنشی بیش از پیش در برابر "جامعه جهانی" می شوند؛ و گرچه، توده های مردم ایران در میان گردنه های گوناگون سرگردانند ـ و گاه حتا پایشان به ژرفای اقیانوس ها نیز می رسد!٦ ـ بسیاری از دولتمردان جمهوری اسلامی، نه تنها گردنه های فراوانی را پشت سر گذاشته اند که پایشان به آن سوی اقیانوس ها رسیده، «کارت سبز» را نیز پس از ادای سوگند زیر پرچم «یانکی»ها دریافت نموده اند؛ سپاس خدای را که جای هیچ نگرانی نیست!
درباره ی «شیرین زبانی» های وزیر امور خارجه ترکیه ـ و در اینجا درست مانند شیرین زبانی کودکی تازه زبان باز کرده! ـ چه می توان گفت جز در میان نهادن پرسشی به زبانی کم و بیش کودکانه از وی که:
چنانچه ایالات متحد و دوستان ناتوی۷ وی بخواهند با ایران موشک بازی کنند، حسابِ کار با آن «سامانه ی دفاعی و راداری زودهنگام برای امنیت ناتو» چیست؟ آیا «ترکیه [که] هیچ کشوری را به عنوان تهدید تلقی نمی‌کند و دوست هم [ندارد] کسی [آن] را به این عنوان تلقی کند ... [و] به ایران اطمینان [دارد] و دوست [دارد که] ایران هم به [این کشور] اطمینان داشته باشد...» می گذارد موشک های ایرانی از فراز ترکیه ی "دوست" و همسایه رد شوند و زودهنگام آماج آن سپر موشکی دوستان ناتوی وی قرار نگیرند؟ تو با من دوستی یا با دشمنِ من؟
می بینید؟ آیا از این ساده تر می توان از آقای «داوود اوغلو» پرسید؟! از آن گزارش «گُلگفت و گُلشنید» روشن نیست که آیا خبرنگاری در آن گفتگوی شیرین رسانه ای، چنین پرسشی را در میان گذاشته باشد.
از اینها که بگذریم، وضعیت بسیار دشوار و خنده داری است که همه ی حاکمیت های مافیاییِ، از دولت های روس و ترک گرفته تا دولت های عربی و جمهوری اسلامی خودمان، در همه جا با آن درگیرند:
از سویی زیر فشار کشورهای امپریالیستی و به بهای خیانت به منافع ملی ناچارند به خواسته های پلید آنها گردن نهند و از سوی دیگر زیر فشار توده های مردم کم و بیش آگاه شده به منافع خود و پاسخگو بودن در برابر آنها ناچار به پُشتک وارو زدن و سرِ هم نمودن دروغ های شاخدار، هستند. پیامدِ کار به هر رو یکی است: سرنگونی کم و بیش زودهنگام؛ یا از سوی توده های مردم کشور خود یا به یاری همان کشورهای امپریالیستی که زیر پوست انقلاب های رنگین می خزند و نیروی انقلابی توده های مردم را برای دوره ای کوتاه از دیدگاه تاریخی، هرز می برند! برای این یکی ها، بهره کشان جهان و دولت های نماینده شان، از این ستون به آن ستون فرجی است!
چنان وضعیت دشوار و خنده داری، برخاسته از دوگانگی یادشده در بالا، در رابطه های دیپلماتیک میان دولت ها و حاکمیت های مافیایی نیز مانند گفتگوی شیرین رسانه ای وزرای امور خارجه ایران و ترکیه، رُخ می نمایاند. همه ی آنها نیک می دانند که آن سخنان شیرین، یاوه سرایی هایی بیش نیست و نه تنها چون گذشته نمی تواند توده های مردم را بفریبد که خودشان را بیش از پیش در تنگنای خنده آوری قرار می دهد.
از این ها که بگذریم، دولت مافیایی ترکیه منافع دوربردی (استراتژیک) این کشور را قربانی دلارها و یوروهای دریافتی از کشورهای امپریالیستی کرده، مردم ترکیه را در کردار به گرداب جنگ احتمالی سوق می دهد. چنین سیاست نابخردانه و تبهکارانه ای، خطر گسترش آتش جنگ به منطقه ی بزرگ تری دربرگیرنده ی خود این کشور، قفقاز، عراق، شیخک های کنداب پارس و پیرامون آن، کشورهای آسیای میانه، افغانستان، پاکستان، هند و از همه مهم تر روسیه را نیز دربر داشته، وضعیت بسیار پیچیده ای برای همه ی جهان پدید می آورد.
در چنین اوضاع آشفته و بیمناکی، بجای چنان گفتگوهای «گل و بلبل» و «خر رنگ کنی»، می بایستی هشداری سخت به آقای داووداوغلو درباره ی پاسخگو بودن (مسوولیت) آن کشور درباره ی سپر موشکی «ناتو» در خاک آن کشور داده می شد. باید روشن و آشکار گفته می شد که در صورت آغاز درگیری با پیمان تجاوزکار یاد شده، ایران در هدف قرار دادن هرگونه سامانه ی نظامی «ناتو» در خاک هر کشوری و از آن میان ترکیه درنگ نخواهد کرد و در اینجا کشور و ملت ترکیه اند که باید پاسخگو باشند؛ نه ایران. چنین پیام روشنی برای توده های مردم ترکیه از هرباره ضروری بود و همچنان هست؛ ولی آیا چنین کاری از دست نیروهای سازشکار حاکمیت ایران بر می آید؟
***
باید در برابر چنین سازشکاری هایی با همه ی نیرو ایستاد و جلوی آن را گرفت! باید همه دولتمردان جمهوری اسلامی را وادار نمود که گفت و شنودها و بده بستان های سیاسی خود را با هر کشوری، آشکار و بی پرده به آگاهی توده های مردم ایران برسانند!
باید حاکمیت مافیایی، چندپارچه و لرزان جمهوری اسلامی را که در آستانه ی خیانت های بازهم بزرگ تر به منافع ملی ایران است، هرچه زودتر و تا دیر نشده، پیش از آغاز هر درگیری جنگی احتمالی با نیروهای اهریمنی امپریالیستی، سرنگون نمود و با بسیج توده ای و یک رشته اقدامات بی درنگ سیاسی و اجتماعی به سود توده های زحمتکش و شناسایی حقوق خلق های میهن مان، پشتوانه ی سترگ ضروری برای نبرد احتمالی را فراهم نمود.٨ هر اقدام دیگری و از آن میان اقدام نظامی بی پشتوانه ی توده های مردم جز خودکشی و ازهم پاشی پرشتاب تر ایران زمین آرش و سرانجام دیگری ندارد.
ب. الف. بزرگمهر ١۷ دی ماه ١٣٩٠
برجسته نمایی ها از اینجانب است.
پانوشت:
١ ـ سپر موشکی ناتو برای هیچ کشوری تهدید نیست! ، «خبرگزاری مهر»، ١۵ دی ماه ١٣٩٠
http://mehrnews.ir/NewsDetail.aspx?NewsID=1502216
٢ ـ در گزارش، دانسته «جامعه بین‌الملل» آورده شده تا از نیش عبارت «جامعه ی جهانی» که آرش آن اکنون تا اندازه ای برای همه شناخته شده، کاسته شود!
٣ ـ سپر موشکی ناتو برای هیچ کشوری تهدید نیست! ، «خبرگزاری مهر»، ١۵ دی ماه ١٣٩٠
http://mehrnews.ir/NewsDetail.aspx?NewsID=1502216
٤ ـ همانجا
۵ ـ همانجا
٦ ـ بار دیگر چشم اسلام پناهان حاکم بر کشور ما روشن!
http://behzadbozorgmehr.blogspot.com/2011/12/blog-post_7832.html
۷ ـ به هر دو آرش آن!
٨ ـ گامی دیگر در فرارویی جنگ پنهانی به جنگی آشکار!
http://behzadbozorgmehr.blogspot.com/2012/01/blog-post_02.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر