«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۰ بهمن ۱۳, پنجشنبه

برای آنها که در نوبت جایزه ها و نشان های امپریالیستی ایستاده اند!

چه کسانی نشان افتخار ملکه بریتانیا را نپذیرفتند؟       

برای نخستین بار، فهرستی از کسانی که در فاصله سال های ۱۹۵۱ تا ۱۹۹۹ نشان های افتخاری و القاب اعطا شده از سوی ملکه بریتانیا را نپذیرفته اند و اکنون درگذشته اند، انتشار یافته است.

بر اساس اطلاعات رسمی منتشر شده از سوی دولت بریتانیا، رولد دال، نویسنده و لوسین فروید، نقاش از جمله کسانی بوده اند که نشان های افتخار ملکه بریتانیا را نپذیرفتند.

تاکنون این اطلاعات تا آن حد سری بودند که قانون «جواز انتشار اطلاعات پس از ۳۰ سال» هم شامل آن نشده بودند.

این فهرست پس از درخواست رسمی از سوی بی بی سی برای ارائه اطلاعات منتشر شده است.
خبر کسانی که در فهرست دریافت کنندگان نشان های افتخار در مراسم سال نو یا سالروز تولد ملکه قرار داشته اند و نشان های «افسر امپراتوری بریتانیا»، «فرمانده امپراتوری بریتانیا» و «شوالیه» را نپذیرفته اند، معمولا تنها زمانی علنی شده است که آنها خودشان خواسته اند یا خبرش به رسانه ها درز کرده است. در این فهرست مجموعا نام ۲۷۷ نفر به چشم می خورد که فرانسیس بیکن، نقاش، و ال اس لوری، نقاش، هنری مور، مجسمه ساز، و آلدوس هاکسلی، رمان نویس از آن جمله اند.

چنانکه در این فهرست پیداست، ال اس لوری، با امتناع از پذیرش ۵ نشان و لقب اهدایی، بیش از هر کس دیگری این نشان ها رد کرده است. او در سال ۱۹۵۵ نشان «افسر امپراتوری بریتانیا»، در سال ۱۹۶۱ «نشان فرمانده امپراتوری بریتانیا» و در سال ۱۹۶۸ نشان شوالیه را رد کرده است.

فرانسیس بیکن در سال ۱۹۶۰ نشان فرمانده امپراتوری بریتانیا را رد کرد. همچنین لوسین فروید در سال ۱۹۷۷ حاضر نشد که نامش در فهرست دریافت کنندگان نشان سلطنتی در مراسم سلطنتی سال نو قرار بگیرد.

رولد دال که در سال ۱۹۶۸ نشان فرمانده امپراتوری بریتانیا را رد کرد، در شمار تعدادی از نویسندگان بود که با این نشان به سردی و بی اعتنایی برخورد کردند. سی اس لوییس، نویسنده، هم در سال ۱۹۵۲ حاضر به پذیرفتن نشان فرمانده امپراتوری بریتانیا نشد.

دیگر کسانی که گفتند: «ممنون؛ ولی نه!»
  • گراهام گرین، نویسنده، در سال ۱۹۵۶ نشان فرمانده امپراتوری بریتانیا را رد کرد؛
  • ترور هاوارد، هنرپیشه و بازیگر فیلم «برخورد کوتاه» در سال ۱۹۸۲ نشان فرمانده امپراتوری بریتانیا را رد کرد؛
  • رابرت مورلی، بازیگر در سال ۱۹۵۷ نشان افسر امپراتوری بریتانیا را پذیرفت؛ ولی در سال ۱۹۷۵ نشان شوالیه را نپذیرفت؛
  • جی بی پریستلی، نمایشنامه نویس، در سال ۱۹۶۵ لقب سناتوری مادام العمر را قبول نکرد؛
  • اولین وو، نویسنده رمان «دیدار دوباره از برایدزهد» در سال ۱۹۵۹ نشان فرمانده امپراتوری بریتانیا را رد کرد؛
  • رابرت گریوس، شاعر، در سال ۱۹۵۷ نشان افتخاری اش را نپذیرفت؛
  • فیلیپ لارکین، برنده نشان طلایی شعر ملکه حاضر به پذیرش نشان «افسر امپراتوری بریتانیا» در سال ۱۹۶۸ نشد؛
  • اودری کالاگان، همسر جیم کالاگان، نخست وزیر پیشین بریتانیا، در سال ۱۹۷۹ حاضر به پذیرش لقب تشریفاتی (بانو) نشد.

دفتر نخست وزیری بریتانیا بیش از یک سال درخواست بی بی سی را بی پاسخ گذاشت؛ ولی سرانجام اداره کمیسر اطلاعات خواهان انتشار این اطلاعات شد.

«بازی مهمل»
تعدادی از شخصیت های مشهور نشان سلطنتی را یا نپذیرفتند یا پس دادند.

جان لنون، اسطوره باند بیتل ها در سال ۱۹۶۱ نشان «عضو امپراتوری بریتانیا» را همراه با یادداشتی خطاب به ملکه پس داد. جان لنون در این یادداشت نوشته بود:
«علیاحضرت، من این نشان را در اعتراض به مشارکت بریتانیا در قضیه نیجریه ـ بیافرا، در اعتراض به حمایت ما از آمریکا در ویتنام و در اعتراض به پایین آمدن "بوقلمون سرد" در لیست آهنگ های پرفروش پس می دهم.
با عشق. جان لنون از کیسه».

لوسین فروید، نوه فروید روانشناس
«کیسه» اشاره ای بود به مکتب کیسه ایسم (Bagism) که جان لنون و یوکو اونو، به عنوان بخشی از کمپین صلح طلبانه خود در نظر گرفته بودند. به گفته آنها، اگر فرد کیسه ای بر تن خود کند، کسی بر اساس ظاهر یا رنگ پوست نمی تواند او را قضاوت کند و تنها باید به پیام فرد داخل کیسه گوش بدهد.

در سال ۲۰۰۷، جوزف کور، یکی از بینانگذاران شرکت ایجنت پرواکتور، تولیدکننده زیرپوش های زنانه، هم با متهم کردن تونی بلر به فساد اخلاقی نشان افتخار ملکه را نپذیرفت.

جی جی بالارد، نویسنده، نیز از پذیرفتن نشان «فرمانده امپراتوری بریتانیا» سرباز زد. از او نقل شده است که گفت که او با «بازی مهمل» نظام اعطای نشان، مخالف است.

آلفرد هیچکاک در سال ۱۹۶۲ نشان فرمانده امپراتوری بریتانیا را رد کرد؛ ولی چهار ماه پیش از مرگش در سال ۱۹۸۰ نشان شوالیه را از ملکه پذیرفت.

ضبط یا مصادره نشان ها
در برخی مواقع اگر دریافت کننده مجرم شناخته شود، نشان های افتخار او مصادره می شود؛ در مورد راجر کسمنت، افسر متولد ایرلند هم همین اتفاق افتاد. او به دلیل کمک به کسانی که در قیام عید پاک ایرلند در سال ۱۹۱۶ به خیانت متهم و اعدام شد و نشان سلطنتی خود را از دست داد.

انتشار این فهرست پس از آن صورت گرفت که کارکنان ارشد دولت باید تصمیم بگیرند که نشان شوالیه فرد گودوین، رئیس سابق رویال بانک اسکاتلند را مصادره کنند یا نه.

کمیته مصادره نشان های افتخاری معمولا به صورت محرمانه عمل می کند؛ دیوید کامرون روز چهارشنبه به نمایندگان پارلمان گفت که انتظار دارد که این کمیته در روزهای آینده تشکیل جلسه بدهد.

در سال ۲۰۰۴ فرد گودوین بابت «خدماتش به نظام بانکی» لقب تشریفاتی "سر" (Sir) را دریافت کرد ولی اکنون به دلیل نقشش در بحران مالی رویال بانک اسکاتلند، فشار های سیاسی برای بازپس گیری این نشان رو به افزایش است.

برگرفته از تارنگاشت «بی بی سی»
www.bbc.co.uk/persian/arts/2012/01/120126_l41_book_visual_turned_down_honor.shtml

این نوشتار در برخی جاها و بویژه در نشانه گذاری ها از سوی اینجانب ویرایش شده است. عنوان نوشتار نیز از آنِ من است.      ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!