«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ اردیبهشت ۷, پنجشنبه

مارکس دراین باره نیز درست گفته بود!


گفته ی زیر را به دانشمندی نسبت می دهند که با اهرمی به مراتب نیرومندتر از «اهرم ارشمیدس»، جهان آدمی را آرش و مانشی دگر بخشید:
«تا هنگامی که جامعه ی بشری، پیشه ی شرافتمندانه ای برای کاتوزیان ("روحانیون") نیافته، آنها مفتخوار، سربار و انگل اجتماع خواهند بود.»

ویدئوی زیر را ببینید و به خود و توده ی مردم تیره روز ایران که زیر بار تنگدستی له شده و اندیشه اش را نیز با پریشان گویی های دینی و مذهبی از وی می ربایند، نیک بنگرید؛ آنگاه درخواهید یافت که آن فرزانه ی انقلابی در این باره نیز تا چه اندازه درست گفته بود.

ب. الف. بزرگمهر        ششم اردی بهشت ماه ١٣٩١


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!