من از این رسانه ی سرتا پا وابسته به
دولت ایالات متحد و مزدوران ایرانی تبارش، چه آن هایی که بر سر کارند و چه آن ها
که مانند دستمال کهنه ـ با وجود خوشخدمتی های بسیارشان ـ بیرون انداخته شده اند، هرگز خوشم نیامده و نمی
آید؛ از این جوانک نیز با آن صدای فلزی و زنگدارش چون «آدم های آهنی» در فیلم های
امریکایی به همچنین! با این همه، ناچار شدم این بار احساس درونیم را زیر پا بگذارم
و به خاطر پیام صلح و دوستی که در تک تک گفته ها و احساس خواننده خوش آواز ایرانی
تبار اسراییلی: ریتا جهان فروز در گفتگو با این رسانه موج می زند، ویدئوی
آن را در تارنگاشتم درج کنم. وی در پاسخ به پرسش یکسویه ی
گرداننده ی برنامه در بخش پایانی گفتگو که به جنگ طلبی رهبران سیاسی ایران اشاره می کند و دانسته یادش
می رود که «ناتان یاهو» نیز هر روز از آنسو عربده هایی صدبار گوشخراش تر کشیده و گستاخانه ایران را با بمب های اتمی اش می ترساند، چنین می گوید:
«... ما آدم های ساده ... همه مان مثل همیم و می دانم هرچه ما آدم های ساده بیشتر هم را دوست داشته باشیم، آخر خوب می شود ...»
چند روزی پیش از این، گاهنامه ای که اکنون دیگر روشن شده تنها از توبره کاه نمی خورد، به بهانه ی جُستاری دیگر، درباره ی وی نوشته بود:
«... با صدای نچسب و آهنگ خارج از ریتم یک خواننده زن یهودی ایرانی تبار آغاز می‌شود که نامش "ریتا"ست. آنقدر نچسب که ورجه ورجه های خواننده نیز بر تحمل بیننده و شنونده نمی‌افزاید.» در همان حال که بیزاریم از این گاهنامه بی آبرو افزوده شده بود، با خود می اندیشیدم:
«... این هم شاید کار آن نخاله ی ”ویژه کار“ در زمینه های گوناگون است که این بار نیز نیز پایش را از "گلیم" بسیار کوچکش که شاید کوچک تر از اندازه ی پای خودش باشد، درازتر نموده به این آوای خوش که بسیاری را در اسراییل و جاهای دیگر بسوی خود کشیده، می گوید: نچسب!»*
گرچه، سخن بر سر این ها نیز نیست. سخن بر سر پیام صلح و دوستی میان مردمان ایران و اسراییل و بطور کلی مردم جهان است که از زبان این خواننده ی ایرانی تبار بیرون می آید و بیش از صدها نوشتار تحلیلی و علمی و منطقی، نشانه ی خود را بجای گذشته و می گذارد؛ نشانه ای که نه جنگ افروزان و واپسگرایان یهودستیز ایران، تاب دیدن یا شنیدن آن را دارند و نه حاکمیت پلید اسراییل که هر آن آماده است تا جنگی مرگبار به راه انداخته، توده های مردم ایران و اسراییل را به جان هم اندازد. با خود می اندیشم:
«... او در اسراییل است و اینچنین به گسترش فرهنگ ایرانی و دوستی میان ملت ها کمک می کند و این مفتخورِ نخاله که یک روده ی راست در شکمش نیست و هر روز پنبه به ماتحت میٌت ”عالیجناب امریکادوست“** می گذارد تا چه اندازه پررو و ریاکار ...»
ب. الف. بزرگمهر ١۷ فروردین ماه ١٣٩١
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر