در کشور ما روزانه شماری از بزهکاران
اجتماعی، افزون بر کوشندگان و رزمندگان سیاسی بویژه از خلق های غیر پارس، به دار
آویخته شده یا تیرباران می شوند.
شمار بسیاری از این بزهکاران دربرگیرنده
ی نوجونان و جوانانی است که به دلیل های اجتماعی و از همه مهم تر، بیکاری و گسترش
فزاینده تنگدستی به بزهکاری روی می آورند. آیا آنها آفریننده و پدید آورنده ی چنین
اوضاعی هستند که سزاوار به دار آویخته شدنند؟ بی گفتگو، نه! بجای آنها باید همه ی
کسانی که چنین اوضاع بسیار بد اجتماعی ـ اقتصادی را برای توده های مردم و خلق های
میهن مان پدید آورده اند به دار مجازات آویخته شوند؛ کسانی چون آن رهبر نیرنگباز، آن
رییس جمهور دروغگو و کارچاق کن داد و ستدگران هستی و نیستی مردم، آن
رییس «مصلحت نظام با شیطان بزرگ» که خود و خانواده اش کشورمان را چاپیده و با
«شیطان بزرگ» داد و ستدهای شیرین و پربهره دارند و همه ی دزدان و تبهکاران سرمایه
های ملی ایران در هر جامه ی که هستند.
در تصویر دو تن از به دار آویخته شدگان
در شیراز دیده می شوند:
قربانیان رژیمی تبهکار
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی!
ب. الف. بزرگمهر ١٩ خرداد ماه ١٣٩١
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر