«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ خرداد ۲۲, دوشنبه

آیا آتش و دود، کارِ دزدان نبوده است؟

آتش سوزی در موزه رضا عباسی

«حدود ۵٠ هزار قلم شی در این موزه نگهداری می‌شود؛ اما هرگز امکان نمایش این آثار به طور همزمان وجود ندارد و تالارهای آن تنها گنجایش ۷٠٠ اثر را دارند.»

موزه رضاعباسی آتش گرفت. این آتش سوزی ساعت یک شب ١٣ خرداد ٩١ اتفاق افتاد و پس از آن به دلیل تعطیلی‌های چهاردهم و پانزدهم خرداد به فراموشی سپرده شد.

شنیده ها حاکی از آن است که مخزن این موزه تاریخی به طور کامل آتش گرفته و خسارت بالایی به آن وارد شده است. این در حالی است که شهرام حیدرآبادیان، رییس موزه رضا عباسی به «سی. اچ. ان.» می‌گوید که به هیچ عنوان مخزن آتش نگرفته‌است.

حیدرآبادیان ماجرا را اینگونه شرح می دهد که یکی از آب سردکن‌ها دچار حریق شده و در نتیجه این آتش سوزی، موزه دچار دودگرفتگی شده‌است به همین دلیل این گمان پدیدار شده که مخزن آتش گرفته است؛ در حالی که اصلا اینگونه نیست.

با این همه، برخی از اطلاعاتی که به خبرگزاری میراث فرهنگی داده شده، حاکی از آن است که در نامه‌ای به شماره ١۷٣ که به سازمان میراث فرهنگی تهران فرستاده، آتش سوزی مخزن گزارش شده، اما دلیل این آتش سوزی به طور کامل آورده نشده است. هرچند که این نامه به دست خبرگزاری نرسید، اما پرس و جو در مورد دلایل پدید آمدن این آتش سوزی و میزان زیان های آن از رییس «موزه ملی کوچک» پرسیده شد.

حیدرآبادیان اما به «سی. اچ. ان.» می‌گوید که دلیل این آتش سوزی تنها نوسانات برق بوده و همین نوسانات باعث شده آبسردکن موزه آتش بگیرد؛ ولی ۵ دقیقه پس از آن آتش نشانی آمده و پس از دو ساعت شرایط به حالت عادی بازگشته است.

آتش نشانی، ایستگاه ۷٣ که واقع در سه راه زندان خیابان شریعتی است، این آتش را خاموش کرده،  اما مسئولان این ایستگاه اطلاعات بیشتری در مورد دلایل وقوع این آتش سوزی ارایه نکردند.

موزه رضا عباسی در ٢۵ شهریور سال ١٣۵٦ در تهران گشایش یافت. موزه رضا عباسی سرانجام در 1۵ بهمن سال ١٣۷٩ پس از مرمت و نوسازی برای پنجمین بار افتتاح شد.

موزه رضا عباسی یکی از غنی ترین مجموعه های تاریخی فرهنگی کشور است که می توان آن را نمونه کوچکی از موزه ایران باستان دانست. در این موزه از دوره های پیش از تاریخ تاکنون آثار و اشیا وجود دارد و مهم ترین بخش های آن «هنر اسلامی» است.

افزون بر این، مینیاتورها، آثار خوشنویسی و مجموعه های ارزشمندی مانند لوازم شخصی صادق هدایت، از آثاری هستند که وجودشان در موزه رضا عباسی آن را از دیگر مجموعه ها برجسته می کند.
  
افزون بر سه طبقه نمایشگاه دائمی آثار پیش از تاریخی تا دوره اسلامی، در طبقه همکف این موزه، دو سالن برای برپایی نمایشگاه های موقت در نظر گرفته که به مسوولان موزه این فرصت را می دهد تا آثار انبوهی را که به دلیل کمبود فضای نمایشی، بیشتر عمر خود را در مخزن موزه گذرانده اند، در ویترین های پرنور به نمایش بگذارند.

به گفته مدیر موزه رضا عباسی، حدود ۵٠ هزار قلم شی در این موزه نگهداری می‌شود؛ اما هرگز امکان نمایش این آثار به طور همزمان وجود ندارد و تالارهای آن تنها گنجایش ۷٠٠ اثر را دارند.

این در حالی است که موزه رضا عباسی نیز مانند بسیاری دیگر از موزه های ایران نیاز فراوانی به بهبود سیستم های امنیتی، گسترش فضاها و ایجاد امکانات بهتر برای نزدیک شدن به استانداردها و همچنین جذب بیشتر بازدیدکننده دارد.

«خبرگزاری میراث فرهنگی»

این گزارش در برخی جاها بویژه در نشانه گذاری ها از سوی اینجانب ویرایش شده است. عنوان و برجسته نمایی ها نیز از آنِ من است.    ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!