«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ مرداد ۲۳, دوشنبه

برای آینده، برای زندگی ـ جنگ با ایران را بخوابانید!


شنبه، چهارم اگوست ٢٠١٢

دفتر سیاسی حزب کمونیست اسراییل (CPI) درباره ی خطر هولناک جنگ منطقه ای تازه ای که ممکن است در پی برنامه های دولت ناتانیاهو ـ باراک برای یورش به ایران بر ما [مردم اسراییل] گرانبار شود، هشدار می دهد.

ناتانیاهو و باراک، مردم اسراییل و منطقه را به سوی جنگی که سختی ها و زیان های آن ژرفشی بی پیشینه خواهد داشت، رهنمون می شوند. حتا سران سامانه های امنیتی اسراییل، چه در گذشته و چه هم اکنون، درباره ی پیشگام شدن در جنگی بر علیه ایران که کینه ی خونخواهی و ویرانی اسراییل را برخواهد انگیخت، آشکارا هشدار داده اند. با این همه و با وجود نکوهش و رویارویی توده های مردم و رهبران برجسته ی جهان، ناتانیاهو و باراک برنامه های وام گرفته و وابسته به گرایش دیگران را دامن زده، پی می گیرند و ممکن است منطقه را یکپارچه به سوی ویرانی سهمگین بکشانند.

ما با دلواپسی بسیار گواهی می کنیم که ناتانیاهو و باراک هرگونه مرز ماجراجویی سیاسی و امنیتی را می گسلند و زندگی شهروندان اسراییل، یهودیان و عرب ها را در معرض ویرانی سهمگین می نهند. بهره وری برنامه ریزی شده ی دولت اسراییل از زیان دیدگی ساکنین اسراییل (دنباله ی واکنش موثر در آینده ی یورش اسراییلی) برای کشاندن نیروها و توانمندی های دیگر به جنگ بویژه با یکدندگی همراه است.

جلواندازی این خطر و ماجراجویی خونین، همچنین برای از میان برداشتن جُستارِ صلح اسراییل ـ پلستین (فلسطین) از دستور کار در اسراییل و منطقه و نیز جلوگیری از خواسته های دادخواهانه و بودجه اجتماعی در اسراییل است. بجای درگیر شدن با این چالش ها، دولت اسراییل دستور کاری نظامیگرانه و ملی گرایانه در میان می نهد. کوشش ناتانیاهو برای برتری از راه برنامه های جنگی و گزینش انتخاباتی در ایالات متحد نیز سخت پُردردِسر است.

خطر براستی سهمناک است؛ گرچه سرنوشتی از پیش تعیین شده نیست. پیشگیری از جنگ، بایسته و هنوز شدنی است! در این هنگامه ی بسیار سخت و ناگوار، ما حزب های «اپوزیسیون»، چهره های سیاسی، روشنفکران، دانشگاهیان و روزنامه نگاران، جنبش ها و نیروهای اجتماعی اسراییل و حتا عناصر دارای عقل سلیم در خود دستگاه [حاکمیت] اسراییل را برای کنش در برابر پیشگامی جنگی فرا می خوانیم. ما آفرینش بسیجی پهناور از کنش توده ای در برابر جنگ را فرامی خوانیم.

«دفتر سیاسی»، همه ی نهادهای حزبی، اتحادیه ی جوانان کمونیست اسراییلی (Banki-Shabiba) و حداش (Hadash)، همه ی اعضاء و هواداران را فرا می خواند تا در میان نهادن جُستار نبرد برعلیه جنگ منطقه ای را بالاترین دستور کار خود قرار دهند.

ما همه ی کنشگرانِ اعتراضِ اجتماعی را برمی انگیزانیم تا بر پایه ی دریافتی که فراتر از همه ی دیگر آسیب ها، یک جنگ منطقه ای به نبرد برای دگرگونی و دادگری اجتماعی در اسراییل دست درازی خواهد نمود، آشکارا، آزادانه و بی ترس بر ضد جنگ سخن گویند. جنگ منطقه ای و دادگری اجتماعی نمی توانند همزیستی نمایند.

ما چپ و دیگر نیروهای پیشرفتخواه در منطقه و جهان را به عنوان یک کُلّ به هم پیوسته فرا می خوانیم تا نوای نیرومند رویارویی با جنگ را برای بسیج افکار عمومی و حاکمیت های جهان در برابر جنگی که ناتانیاهو و باراک برای پذیرفتاری (ضمانت) حُسنِ انجام کار برنامه ریزی نموده اند، بالا ببرند.

آینده ی مردم منطقه، دربرگیرنده ی شهروندان اسراییل، خواهان جنگ های هولناک نابودگرانه یا یورش نیست که به کلی برعکس، صلحی فراگیر و استوار در خاورمیانه است که هسته ی آن دربرگیرنده ی صلح اسراییلی ـ پالستینی (فلسطینی) برپایه ی «پیشگامی صلح عرب» («Arab Peace Initiative») و قطعنامه های سازمان ملل بنا شده است.

جنگ ها نمی توانند جنگ ابزارهای هسته ای را بزدایند؛ تنها یک حل و فصل فراگیر در زمینه ی غیرنظامی کردن کُلِّ خاور میانه از جنگ ابزارهای هسته ای و نابودی انبوه، بگونه ای کلی از چنین توانی برخوردار است. در این باره، ما خواهان آنیم که حاکمیت اسراییل پیمان نامه ی خودداری از گسترش جنگ ابزارهای هسته ای را امضاء نماید.

برای آینده، برای زندگی ـ جنگ را بخوابانید!

قرار «دفتر سیاسی حزب کمونیست اسراییل»، اُم الفهم، سوم اگوست ٢٠١٢

خاستگاه:

برگردان از انگلیسی: ب. الف. بزرگمهر  ٢٣ امرداد ماه ١٣٩١

افزوده های درون [ ] از اینجانب است.   ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!