در مورد تحریمها و تهدیدهای نظامی
علیه ایران
گفت و شنودی با «لیا بولجر»، رییس سازمان
«نظامیان هوادار صلح» آمریکا
مصاحبهگر (کاترین گودمن، «شورای صلح
آمریکا»):
از این که وقت سخن به ما دادید متشکریم.
در پایان همایش ملی بسیار موفق سازمان «نظامیان هوادار صلح» قرار داریم. ممکن است
خواهش کنم در مورد تصمیمات مهم این کنگره راجع به اوضاع بینالمللی و وضعیت سیاسی
در آمریکا توضیحاتی بدهید؟
لیا بولجر:
«نظامیان هوادار صلح» مدتهای طولانی
است که در همبستگی با مردم همه ی کشورها و حق تعیین سرنوشت آنها بهدست خودشان و
در همبستگی با مردمی که برای صلح و عدالت مبارزه میکنند، فعالیت میکند. ما از
بابت عملکرد دولتمان، ایالات متحده و یکی از نزدیکترین متحدان سیاسی و نظامی آن،
یعنی اسراییل که اکنون ایران را بهشدت تهدید میکنند و از چنگ اندازی در سوریه
سخن میگویند، بسیار نگرانیم. روشن است که واژه هایی که از دهان بلندپایگان دولتی
ما بر زبان می آید، بسیار برانگیزاننده، دشمنانه و جنگطلبانه است. این ستیزجویی
برای ما بسیار هشدار دهنده است. این تهدیدهای برانگیزاننده ما را بسیار نگران میکند.
چندی پیش، سازمان ما نامهای برای رییس
جمهور «اوباما» فرستاد که در آن از او خواسته شده بود به شکلی بدون لاپوشانی
اعلام کند که ایالات متحده از یورش اسراییل به ایران پشتیبانی نخواهد کرد. سکوت در
این باره به معنای شرکت در جرم است. اگر دولت آمریکا آشکارا مخالفت خود را با اقدام
نظامی علیه ایران اعلام نکند، دولت اسرائیل آن را بهمعنای همداستانی ایالات متحده
تعبیر خواهد کرد.
ما از دولت خود میخواهیم که به زیان
هایی که از هماکنون با اعمال تحریم علیه مردم و دولت ایران پدید آورده و همچنان پی
می گیرد، بیاندیشد. این به مردم ایران زیان میزند و ما نمیخواهیم بار دیگر گواه
وضعیتی همانند آنچه در عراق رخ داد، باشیم. در آنجا، تحریمهای گرانبار شده از سوی
ایالات متحده به مرگ نیم میلیون کودک انجامید. البته در ایران ما گواه مرگ نیم میلیون
نفر نبودهایم؛ ولی ما نمیخواهیم گواه مرگ حتی یک نفر باشیم؛ نمیخواهیم گواه صفهای
نان باشیم؛ نمیخواهیم هیچ ملتی بهخاطر سیاست خارجی ما زیان ببیند.
آنچه در این همایش روی داد، پافشاری دوباره
ما بر همبستگی با مردم جهان و مخالفت ما با امپریالیسم آمریکا و نظامیگری آن
بود. ما میکوشیم صدای خود را بهعنوان نظامیان خدمت کرده، علیه دهشت جنگ بلند کنیم
و برای خواباندن آن در هرکجا که باشد، می رزمیم. ما به عنوان شهروندان آمریکایی،
در برابر این واقعیت که دولت آمریکا با بهره وری از مالیاتهای ما، در حال زیان
زدن به مردم کشورهای جهان است، خود را پاسخگو احساس میکنیم.
با توجه به وضعیت خطیر کنونی، آیا در
این همایش تصمیمات عملی در مورد مسایل مربوط به ایران، تحریمها و تهدیدهای نظامی
اتخاذ شد؟
ما بیانیههای متعددی در این مورد بیرون
داده و به شکلی گسترده نزد رسانه ها نهاده ایم؛ ولی از آنجا که رسانههای گروهی
ما در مهار شرکتهای غولپیکری قرار دارند که مالکیت آنها در دست مقاطعهکاران
نظامی است، این بیانیهها از سوی رسانههای زیر مهار شرکتها بگونه ای گسترده
منتشر نمیشوند؛ ولی رسانههای مستقل، مانند «پرس تیوی»، الجزیره و …، دیدگاه های
ما را بگونه ای گسترده پخش کردهاند. صدای ما همچنین از سوی کسانی که گواه
عملکردهای زیانبار دولت مان هستند به گوش دیگران میرسد. آنها دشواری را درمی
یابند و میخواهند که صدای ما شنیده شود. دشواری اینجاست که دولت ما چنان با شرکتها
و رسانههای گروهی وابسته به آنها درهم آمیخته که رساندن صدای ما به مردم را بسیار
دشوار نموده است.
ما بیانیه ای بسیار نیرومند و شدید در
مخالفت با چنگ اندازی در سوریه بیرون دادیم؛ همانگونه که چنین کاری را در مخالفت
با چنگ اندازی در لیبی کرده بودیم. این چنگ اندازیها را اقدامات «انساندوستانه» وانمود
میکنند؛ ولی می دانیم که چیزی به نام «جنگ انساندوستانه» نمیتواند هستی داشته
باشد. این یک نقیضگویی است. ما دست دوستی خود را بهسوی مردم سراسر جهان دراز میکنیم
و اعلام میکنیم که پشتیبان آنها هستیم. ما همه انسانیم و برای ما انسانیت فراتر
از سیاست قرار دارد؛ ولی در مورد برنامههای عملی ما:
اعضای سازمان «نظامیان هوادار صلح» یک
«تعهدنامه ی مقاومت در مورد ایران»، برای دست زدن به اقدام علیه سیاستهای دولتمان
را امضاء کردهاند. ما تعهد کردهایم که خطر دستگیری، خطر از دست دادن آزادی را در
راه بلند کردن فریادمان در مخالفت با سیاستهای کشورمان علیه دولتهایی که هیچ زیانی
به ما نرسانده و هیچ قانون بینالمللی را ـ برخلاف دولت آمریکا ـ زیر پا نگذاشتهاند، به جان بپذیریم. این دولت
آمریکا است که انواع و اقسام قوانین بینالمللی را زیر پا گذاشته و دوگانگی (تناقض)
هم در همینجاست. با اشغال افغانستان و عراق، ایالات متحده به جنگهای یورشگرانه
دست زده که بدترین شکل تبهکاری است. با اشغال کشورهای دیگر، ما هر روز دست به تبهکاری
های جنگی میزنیم. پاسخگویی مرگ صدها هزار انسان بر دوش ماست.
سازمان «نظامیان هوادار صلح» هر کاری که
به نظرش برسد، انجام خواهد داد. اعضای ما بهخاطر مخالفت زندانی شدهاند. اعضای
«نظامیان هوادار صلح» جانشان را در جنگهای دولت ما بهخطر انداختهاند؛ ولی
اکنون آماده اند بهخاطر صلح خود را بهخطر بیاندازند. اعضای ما آماده اند، بهپا
بایستند و بگویند: «نه، شما نمیتوانید چنین کاری بکنید!» دلم میخواست، میتوانستم
ژرفای این احساس آنها را بیان کنم. آنها نمیخواهند گواه مرگ حتی یک کودک دیگر بوسیله
ی هواپیماهای بیسرنشین باشند. آنها نمیخواهند گواه حتی یک مرگ دیگر باشند. این
نفرتانگیر است.
سخن بر سرِ این است؛ و مطمئن هستم این
جُستار در همایش در میان نهاده شده که خطر یورش به ایران در فاصله ی ماههای پیش
از گزینش ریاست جمهوری آمریکا افزایش یافته است. نظر شما در این مورد چیست و این
خطر را چه اندازه درنگ ناپذیر میبینید؟
خطر بسیار درنگ ناپذیر است. در بهار گذشته، هنگامی که
«نتانیاهو» آمریکا بود و تنش زیادی پدیدار شد، ما کاملاً نگران بودیم که جنگ ممکن
است هر آن آغاز شود. پس از آن، سخن از جنگ و یورش و کوبیدن بر طبلها برای چند ماه
کاهش یافت؛ چون مردم آمریکا درگیر روند گزینش ریاست جمهوری شدند؛ و این، آن چیزی
است که من و همه ی ما را نگران میکند؛ چون هر دو نامزد ریاست جمهوری و همچنین
دولت ما، با سازمان «ایپک»، لابی منافع اسراییل در آمریکا، هماوندی بسیار تنگاتنگ
دارند.
آنچه ما را در حال حاضر، یعنی در دوران پیش از گزینش
نوامبر، واقعاً نگران میکند، این است که بهنظر برسد فرماندار «رامنی» جلوتر از
«اوباما» است. «رامنی» آشکارا اعلام کرده که در صورت یورش اسراییل به ایران از این
یورش پشتیبانی خواهد کرد. از دید من، اگر اوباما احساس کند که برنده ی گزینش
نخواهد بود، آنگاه دولت اسراییل به این نتیجه خواهد رسید که میتواند از مجازات در
امان بماند و در نتیجه ممکن است پیش از گزینش به ایران یورش کند. چنین کاری برای
«اوباما» هیچ گزینه ی سیاسی جز پشتیبانی از یورش یکجانبه ی اسراییل به ایران برجای
نخواهد گذاشت. اگر به خبرهای آمریکا توجه کنید، متوجه میشوید که همه ی شبانهروز سخن
از سیاست و گزینش ریاست جمهوری است؛ گویی هیچ چیز دیگر در جهان روی نمی دهد.
بنابراین، با توجه به وضعیت سیاسی داخل آمریکا، از
اکنون تا زمان گزینش در دوران خطرناک و بهویژه نگرانیآوری خواهیم بود.
سازمان «نظامیان هوادار صلح» در
مخالفت خود با تحریمها و جنگ بسیار قاطع بوده است؛ ولی میدانیم که وضعیت درون ایران
بسیار پیچیده است و یک مبارزه در درون آن کشور جریان دارد. سازمان «نظامیان هوادار
صلح» بارها همبستگی خود را با مردم ایران و دیگر کشورهای جهان اعلام کرده است. پیچیدگی
وضعیت ایران بویژه در این است که مبارزه در مخالفت با جنگ میتواند جُستار همبستگی
با مردم ایران را در سایه قرار دهد. سازمان «نظامیان هوادار صلح» چه سیاست مشخصی برای
ترازمندی میان این دو جنبه دنبال میکند؟
مرامنامه ی «نظامیان هوادار صلح شامل
پنج بند است که دومین آن کوشش برای جلوگیری از چنگ اندازی دولت ما، چه آشکارا و چه
پنهانی، در امور درونی کشورهای دیگر است. ما نه از دولت هیچ کشور دیگر پشتیبانی میکنیم
و نه با آن مخالفت. آنچه ما میگوییم این است که با اعمال دولت خودمان و متحد آن
اسراییل که میلیاردها دلار از دولت ما دریافت میکند، مخالفیم. ما میگوییم با
اعمال نظامی تهدیدآمیز و گرایشات جنگجویانه ی دولتمان مخالفیم. امپریالیسم آمریکا
و جنگهای دلخواهانه و تجاوزگرانه ی آن تاریخی دراز دارد. برعکس، ایران بههیچ رو
یک چنین تاریخی ندارد. بنابراین، ما نمیگوییم کدام دولت خوب است و کدام بد. ما،
بهعنوان شهروندان آمریکا در برابر سیاستهای دولتمان احساس پاسخگویی میکنیم و میکوشیم
با همه ی توان خود از جنگ با کشورهای دیگر که زیان آن به مردم بیگناه میرسد، جلوگیری
کنیم.
آیا پیامی برای مردم ایران دارید؟
پیش از هرچیز مایلم صمیمانهترین تسلیتها
و همدردیهای خود را با قربانیان زلزله ی اخیر در شمال ایران ابراز کنم. بویژه در
شرایط چنین فجایع طبیعی است که باید با انسانیت و مهر با یکدیگر رفتار کنیم. اندیشیدن
به این که در این شرایط، تحریمهای اقتصادی میتواند جلوی رسیدن کمکهای انسانی به
قربانیان این زلزله را بگیرد، بسیار آزاردهنده است.
سازمان «نظامیان هوادار صلح»، دستِ دوستی
خود را به سوی مردم ایران دراز میکند. من بسیار دوست دارم که به ایران بیایم و
با مردم ایران دیدار داشته باشم. بسیار دوست دارم در مورد فرهنگ ایران که دارای
تاریخی دراز و شگرف است، بیشتر بیاموزم.
ما می دانیم که مردم جهان، جنگ نمیخواهند؛
این دولتها هستند که جنگ می آفرینند. ما میدانیم که مردم ایران، دشمن ما نیستند
و براستیً بر این جُستار پافشاری داریم. ما میخواهیم مردم ایران بدانند که سیاست
خارجی دولت ما، نماینده ی خواست مردم آمریکا نیست. آرزو دارم که مردم ایران این را
بدانند که ما همه ی کوشش خود را به کار گرفتهایم تا بر دولت خود تأثیر بگذاریم. تک
تک ما انسانیم و از انسانها، هرکجا که باشند، پشتیبانی میکنیم.
با سپاس از شما.
من از شما سپاسگزارم.
برگردان: کارزار همبستگی
برگرفته از «کارزار همبستگی» ۲۷ اَمرداد ۱۳۹۱
این گفت و شنود از سوی اینجانب ویرایش و پارسی نویسی
شده است. عنوان و برجسته نمایی متن آن نیز از آنِ من است.
ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر