«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ شهریور ۲۶, یکشنبه

فراخوان به خاطر صلح و آزادی


هموطنان، مردم صلح دوست ایران

بار دیگر سایه ی سنگین جنگ بر سرمان افتاده، جنگی بسیار زیانبارتر و مخوف تر از جنگ هشت ساله. ما که هنوز زخمهای ناشی از آن جنگ را بر جسم و جان داریم، ما که هنوز خسارتهای مادی و معنوی آن جنگ را بر دوش می کشیم، ما که در آن جنگ صدها هزار کشته و مجروح و میلیون ها آواره، صدها شهر و روستای تخریب شده و به روایتی هزار میلیارد دلار خسارت مادی و ده ها برابر خسارت معنوی تحمل کردیم، ما که امروز در جای جای میهن عزیزمان با فقر و فساد و فحشا و اعتیاد و دزدی و فاصله طبقاتی که همه از آثار آن جنگ است، دست و پنجه نرم می کنیم، وقتی این روزها دوباره صدای طبل جنگ به گوشهایمان می رسد، بر خود می لرزیم.

می خواهیم و باید به هر قیمتی، عفریت هستی خوار جنگ را از کشورمان برانیم.

ما صلح و دوستی می خواهیم؛ نه جنگ و خشونت. ما جنگ را نه نعمت که نقمت می دانیم. ما می خواهیم با برپایی کارزار (کمپین) «بخاطر صلح و آزادی» و ابراز نفرت از خشونت و کشتار به حاکمان کشورمان بگوییم، اعمال تشنج زا و خشونت آفرین بس است؛ اعمالی که منجر به تحریم های کمرشکن علیه ملت ما گردیده و بهانه ای برای تصویب سه قطعنامه علیه مردم ما شده تا هربار فشار بیشتری را بر ما تحمیل کنند.

ما ازحاکمان ایران می خواهیم هر نوع بهانه ای برای جنگ و فشار و تحریم اقتصادی را متوقف و خنثی کنند تا جنگ افروزان ناامید شوند. ما می خواهیم به جهانیان بگوییم که صلح و آزادی و حقوق بشر حق مسلم ماست.

هموطن با شرکت در این فراخوان، کشورمان را از یک فاجعه جبران ناپذیر نجات دهیم.

فراخوان دهندگان اولیه:
بابک احمدی، مه لقا اردلان، علیرضا جباری، احمد صدر حاج سید جوادی، پیمان عارف، محمد علی عمویی، اسماعیل مفتی زاده، محمد ملکی، محمد نوری زاد

تمامی هموطنان و فعالانی که مایل به حمایت و همراهی با این فراخوان هستند، می توانند پیام خود را به نشانی الکترونیکی زیر ارسال کنند:
karzar.solh.azadi@gmail.com

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!