پرتاب یک یا چند خمپاره از درون خاک
سوریه به دهی مرزی در ترکیه که به کشته شدن شماری از شهروندان ترک انجامید، زمینه
ای برای آغاز جنگ و لشگرکشی از سوی ترکیه و اظهارنظرهایی خیره سرانه از سوی سران
اسلامی ـ مافیایی آن کشور بر ضد کشور سوریه شده است. در تازه ترین اظهارنظر، رجب
طیّب اردوغان، نخست وزیر ترکیه، مردم این کشور را به آمادگی برای جنگی همه جانبه
فراخوانده است:
«باید هر لحظه برای رفتن به صحنه جنگ در صورت لزوم آماده بود. اگر آماده این
کار نباشید، مردم یک کشور نیستید، یک ملت نیستید. همان‌طور که پدران ما در ترکیه می‌گفتند
اگر صلح و آرامش می‌خواهید، برای جنگ آماده باشید. اگر از ظلم رنج می‌برید بنابراین
هر اقدام لازم و ضروری را انجام دهید»؛ سخنانی بیشرمانه، برانگیزاننده و بی هیچگونه پاسخگویی در برابر خلق های ترکیه و
دیگر خلق های منطقه که یادآور دوره ی امپراتوری عثمانی و هنگامی است که ارتش این
کشور به موجب آیین نامه نظامی خود، حق عقب نشینی نداشت!* دوره ای که در یکی از واپسین فرازهای خود، ارتش ترکیه عثمانی که
وین، پایتخت اتریش در قلب اروپا را در میان گرفته بود، تنها در یک نبرد تن به
شکستی سنگین با بیش از ده هزار کشته داد و راه عقب نشینی و فرار در پیش گرفت.
اکنون کم و بیش روشن شده است که خمپاره
های شلیک شده به خاک ترکیه از سوی ارتش سوریه نبوده و به گمان فراوان از سوی
نیروهای چریک مزدور "ارتش آزادیبخش سوریه" به خاک آن کشور شلیک شده است.
همانگونه که در ویدئوی زیر از زبان
گزارشگری بر زبان می آید و در تارنگاشت «بی بی سی» به زبان انگلیسی نیز درج شده** محموله ی جنگ ابزارهایی که از اکرایین برای
پادشاهی پلید عربستان سعودی فرستاده شده بوده به شکلی که هنوز روشن نیست در دسترس
نیروهای مزدور "ارتش آزادیبخش سوریه" نهاده شده و آنها از آن برای تیز کردن آتش جنگ میان سوریه و ترکیه، سود برده اند.
سیاست رژیم اسلامی ـ مافیایی ترکیه،
جُستار این یادداشت کوتاه نیست و به بررسی جداگانه ای نیازمند است. در اینجا، تنها
به این نکته بسنده می کنم که دود رفتار نابخردانه و خطرناک رژیم ترکیه به چشم مردم
آن کشور نیز خواهد رفت و رویاهای آن رژیم دوزخی که با پول و سرمایه ی گریزپای
ایرانی در دوره ی کنونی هرچه بیش تر جان گرفته، روی پا ایستاده و پروار شده، نه
تنها به واقعیت نخواهد پیوست که در صورت پیگیری روند دلخواه امپریالیست ها که رژیم
ترکیه یکی از کارگزاران دون پایه ی آن بشمار می آید، خود این کشور نیز یکی از
قربانیان جنگ احتمالی آینده بوده و بخش بطور نسبی بزرگ کردنشین این کشور در چارچوب
طرح خاورمیانه ای «یانکی» ها از آن جدا خواهد شد. برای چنین ادعایی، نمودها و
نشانه هایی کم و بیش بسنده در دست است و گرچه همه ی موزاییک های چشم انداز آینده،
در صورت پیشرفت این یا آن سناریو، برایم کاملا روشن نیست، ولی خطوط عمده ی چشم
انداز عمومی آن تا اندازه ای روشن است؛ از این رو، شاید ابلهانه ترین سیاستی که از
چندی پیش تاکنون از سوی رژیم یا دولتی در خاورمیانه پیش گرفته شده ـ حتا ابلهانه
تر از سیاست جمهوری پلید اسلامی ایران! ـ از آنِ رژیم مافیایی ترکیه باشد.
ب. الف. بزرگمهر ١٩ مهر ماه ١٣٩١
* تنها پس از شکست های سنگین و گرانباری ده ها هزار کشته، در دوره ای که
امپراتوری عثمانی دیگر ازهم پاشیده بود، ترک ها آموختند که «عقب نشینی» نیز چون «پیشروی»
بخشی از تاکتیک و استراتژی جنگی است و باید در آیین نامه ی تازه ی خود آن را نیز
بگنجانند!
شهر آلپو در زیرنویس تصویر بالا، نام انگلیسی شهر پرآوازه ی حَلَب است. با سپاس از ب. ک. برای این یادآوری بجا!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر