«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ مهر ۱۳, پنجشنبه

این خانم فروشنده ی مرگ و نابودی درست می گوید!


در شرایطی که سخنگوی کاخ سپید ایالات متحد و برخی دیگر سیاستمداران باختر، اوضاع اقتصادی ـ اجتماعی کنونی ایران را که هر روز بدتر می شود، نشانه ای از تاثیر تحریم ها دانسته بودند، سخنان عمده ترین فروشنده ی اسلحه ی زنِ جهان که همزمان وزارت امورخارجه ی ایالات متحد را نیز بر دوش دارد از همه درست تر و شاید درست ترین سخنان است. وی می گوید:
«وضعیت اقتصادی ایران عمدتا نتیجه تصمیم‌های دولت ایران بوده و نه تحریم‌ها.» (گزارش زیر) براستی نیز سخنی از این درست تر نیست؛ زیرا تجربه، چه در کشور خودمان در دوره های وزارت قائم مقام فراهانی و میرزا تقی خان امیرکبیر در شرایطی به مراتب بدتر از امروز و چه در کشورهای دیگر و از آن میان برخی کشورهای آمریکای لاتین که راه رشد با سمتگیری سوسیالیستی را در پیش گرفته و با بودجه ها و سرمایه هایی بسیار کم تر و نسنجیدنی با آنچه در دست آقایان اسلام پناه در کشورمان است و با امکانات فرهنگی ـ علمی بازهم ناچیزتر در سنجشی نسبی، توانسته اند اقتصادی شکوفا و پویا به سود توده های مردم کشورشان پی ریزند، بخوبی نمودار آن است. بنابراین، جُستار بنیادین در این زمینه فشارها و تحریم های اقتصادی باختر نیست و نمی تواند باشد که اراده، خواست، چگونگی بکارگیری مدیریت علمی و از همه مهم تر سمتگیری اقتصادی ـ اجتماعی رژیم فرمانروای ایران نقش عمده ای دارد. پرسش بنیادین نیز در همینجا نهفته است:
آیا از رژیمی ضد ملی، ضد خلقی، دروغگو، فریبکار، ضدکارگر و زحمتکش، ضد زن که نیمی از جمعیت هر کشوری است، ضدسازمان و ساختار، نابکار، شریک دزد و رفیق قافله که افزون بر همه ی این ها به عنصرهای نادانی و ناکارآمدی نیز آراسته است و کشورمان را در آستانه ی فروپاشی سرزمینی قرار داده، می توان انتظار کاری کارستان برای بهبود اوضاع اقتصادی ـ اجتماعی توده های مردم ایران داشت؟

هر روز بیش تر برجاماندن این رژیم، زیان هایی بس بزرگ تر و شاید برای همیشه جبران ناپذیر برای کشور و خلق های میهن مان ایران دربردارد.

ب. الف. بزرگمهر       ١٣ مهر ماه ١٣٩١

***

هیلاری کلینتون، وزیر خارجه ایالات متحده، دولت ایران را مسوول وضع اقتصادی کنونی ایران دانست و در عین حال اظهار داشت اگر ایران درباره برنامه هسته‌ای‌اش همکاری جدی کند تحریم‌ها می‌تواند فورا برداشته شود.

هیلاری کلینتون که پس از دیدار با وزیر خارجه قزاقستان با خبرنگاران سخن می‌گفت تصریح کرد که وضعیت اقتصادی ایران عمدتا نتیجه تصمیم‌های دولت ایران بوده و نه تحریم‌ها.

روز چهارشنبه، هزاران نفر از مردم و از جمله کسبه و بازاریان، در خیابان‌های مرکزی تهران دست به تظاهرات زدند و علیه دولت و وضعیت اقتصادی شعار سر دادند.

به گزارش وبسایت وزارت خارجه آمریکا، در کنفرانس خبری روز چهارشنبه، ۱۲ مهرماه، خبرنگاری با اشاره به اعتراض‌های تهران و سقوط ارزش ریال،  خطاب به هیلاری کلینتون گفت که مردم به شدت از این وضعیت لطمه دیده‌اند؛ این خبرنگار ادامه داد که آمریکا بارها گفته که هدف تحریم‌ها مردم نیست و پرسید آیا می‌شود جلوی این آسیب‌ها را گرفت یا هدف نهایی این تحریم‌ها فروپاشی اقتصادی برای متوقف کردن برنامه اتمی ایران است.

هیلاری کلینتون، وزیر خارجه آمریکا، در پاسخ، حاکمیت ایران را  مقصر اصلی وضعیت نابسامان اقتصادی در ایران دانست و گفت: «هدف ما ترغیب رژیم ایران به  مذاکره جدی و با حسن نیت با جامعه جهانی درباره برنامه هسته‌ای‌اش بوده و هست.»

هیلاری کلینتون تاکید کرد که ایران بهتر است «بسیار فوری» اقدام کند و افزود که «رویکرد دو مسیره» (تنبیه و تشویق) به منظور وادار کردن ایران به مذاکره بوده است.

وزیر خارجه آمریکا تصریح کرد: «به باور من، دولت ایران مسوول آن چیزی است که در ایران جریان دارد و این دولت است که باید پاسخگو باشد.»

وزیر خارجه ایالات متحده  اظهار داشت که دولت ایران تصمیم‌هایی گرفته که منجر به وضعیت کنونی اقتصاد ایران شده که هیچ ربطی هم به تحریم‌ها نداشته است.

هیلاری کلینتون با این حال به نقش تحریم‌ها اذعان کرد و گفت: «البته این تحریم‌ها هم تاثیر داشته، اما این تحریم‌ها می‌تواند بلافاصله برطرف شود اگر دولت ایران اراده کند که با گروه ۱+۵ و بقیه جامعه جهانی صادقانه همکاری داشته باشد.»

 در نتیجه تحریم‌های نفتی و بانکی ایالات متحده و اتحادیه اروپا، فروش نفت ایران به یک میلیون کاهش پیدا کرده است.

برگرفته از «رادیو فردا» وابسته به دولت ایالات متحد: 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!