«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ آبان ۷, یکشنبه

مردم ایران و دیگر پارسی زبانان از داشتن چنین دانشمندانی به خود می بالند!


اعطای نشان «چهره فرهنگی منطقه اکو» به حسن انوشه در سکوت خبری رسانه های ایران

حسن انوشه، پژوهشگر کوشا در پهنه ی زبان پارسی، هفته ی گذشته در حالی به عنوان «چهره ی فرهنگی منطقه اکو» برگزیده و معرفی شد که خبر برگزیده شدن وی در ایران هیچ بازتابی نداشت. این جُستار، تازه دیروز رسانه‌ای شد.

حسن انوشه، نویسنده ی آثار پرشماری در پهنه ی زبان فارسی و سرپرست «دانشنامه ادب فارسی»، درباره اعطای این نشان به خبرنگار مهر گفت:
«هفته گشته در اجلاس سران کشورهای عضو اکو از ٨ نفر از کسانی که فعالیت‌های موثری در همگرایی مردم منطقه از طریق پرداختن به مولفه‌های مشترک آنها مثل زبان فارسی داشتند، تقدیر شد که نشان ”چهره فرهنگی اکو“ هم به من به عنوان تنها نماینده ایران، اهدا شد.»

به گفته ی این پژوهشگر پیشکسوت پهنه ی زبان فارسی، «نشان چهره فرهنگی منطقه اکو» دربردارنده ی دیپلم افتخار، تندیس آن و جایزه ی نقدی، روز سه‌شنبه هفته گذشته (٢۵ مهر ماه) طی یک برنامه رسمی با حضور رییس جمهورهای کشورهای عضو اکو ... از سوی الهام علی‌اف رییس جمهوری آذربایجان به وی پیشکش شده است.

انوشه همچنین درباره ی معیارهای این گزینش از سوی اهداکنندگان نشان چهره فرهنگی منطقه اکو گفت:
«من در زمینه ادبیات فارسی در منطقه اکو، بالکان، قفقاز و شبه قاره فعالیت داشته‌ام و کتاب‌هایی در این موضوع چاپ کرده‌ام و از سوی دیگر شاید یکی از دلایل آنها برای این انتخاب، کتاب تازه‌ام «فارسی ناشنیده» باشد که به تازگی در ١٠٠٠ صفحه از سوی نشر قطره در ایران چاپ شده است.»

به گفته وی، این کتاب که انوشه ١۷ سال برای نگارش آن وقت گذاشته، فرهنگ واژگان و اصطلاحات فارسی و یا فارسی شده‌ای است که در افغانستان بکار می رود؛ ولی در ایران کاربرد ندارد.

حسن انوشه، همچنین تدوین کتابی در پهنه ی فرهنگ واژگان کاربردی در آسیای میانه و نیز یک کتاب فرهنگ زبان فارسی مشترک در هر سه کشور فارسی زبان را ضروری توصیف کرد و افزود:
«کتابی مانند ”وبستر“ که یک فرهنگ جامع در زمینه ی زبان انگلیسی است، در انگلیس، آمریکا، استرالیا و حتی ایران هم کاربرد دارد و تاسف‌آور است که ما در ایران برای خودمان فرهنگ می‌نویسم؛ تاجیک‌ها برای خودشان و افغانستانی‌ها هم برای خودشان.»

با سپاس فراوان از فرستنده: م. ف.

این گزارش از سوی اینجانب ویرایش و پارسی نویسی شده است. عنوان و برجسته نمایی ها نیز از آنِ من است و آن را اندکی نیز پیراسته ام.      ب. الف. بزرگمهر

پی افزوده:
دریافت این جایزه ی ارزنده را به نوبه ی خود به آقای حسن انوشه شادباش گفته و کوشش های این دانشمند گرانمایه را که تنها از آنِ کشور و مردم ایران نیست، ارج گذاشته و بر وی می بالم.

ب. الف. بزرگمهر            هفتم آبان ماه ١٣٩١

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!