«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ آذر ۱, چهارشنبه

همپالکی هایش بوته ای نشاشیده روی کره ی زمین برجای نگذاشته اند؛ آقا هوس نماز جماعت در کرات آسمانی دارند!


بزرگترین آرزوی رئیس دانشگاه شریف

روستا آزاد با اشاره به پرسشی که از وی درباره ی بزرگترین آرزوهایش در «هفته ی هوافضا» پرسیده شد، خاطرنشان کرد:
در پاسخ به این پرسش، پاسخ دادم [صنعت ادبی را می بینید؟!] که از بزرگترین آرزوهای من برگزاری نماز جماعت در یکی از کرات آسمانی است. در این آرزو هم توسعه فناوری هست و هم توسعه معنویات.

برگرفته از «خبرگزاری مهر»:

این گزارش از سوی اینجانب ویرایش و پارسی نویسی شده است. عنوان، برجسته نمایی ها و افزوده ی درون [ ] نیز از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!