«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ آبان ۲۹, دوشنبه

نه! هدیه ای از سوی کودکان اسراییلی نیست و نمی تواند باشد!


نوشته است:
هدیه ی کودکان اسرائیلی برای کودکان فلسطینی؛ و تصویر زیر را پیوست آن نموده است!



برایش می نویسم:
نه، داداش جان!

این هدیه ای از سوی کودکان اسراییلی برای کودکان پلستینی نیست و نمی تواند باشد. این "هدیه" ای از سوی رژیم سیونیستی و نوکر امپریالیست هاست؛ همان ها که چون در گشودن گره دشواری های اقتصادی ـ اجتماعی مردم خود درمانده اند و می خواهند جنبش صلح را در کشور خود خفه کنند، گرایش به جنگ افروزی دارند و جنگ می افروزند!

برای سخن شما تنها دو گزینه ی تند به پندار می آید:
ـ یا از روی نادانی سخن گفته اید که امیدوارم چنین باشد و درباره ی آن بیش تر بیندیشید؛ یا
ـ زبانم لال، مزدوری فرومایه اید که دانسته و آگاهانه به سود آماج های امپریالیسم و سیونیسم گام برمی دارید و مردم را می فریبید؟

تصویر چند بچه ی اسراییلی که با تبلیغات فراوان شمار بسیار کمی از مردم را به پادگان های اسراییلی کشاندند تا این تصویرها را فراهم نمایند، دلیلی بر آن نیست که کودکان اسراییلی خواهان چنین تبهکاری بزرگی هستند! چنین اندیشه ای خود تبهکاری بزرگی است.

هیچ می دانید که جنبش نیرومندی در اسراییل برای صلح و دوستی با همسایگان خود پا گرفته است؟! آماج عمده ی رژیم سیونیستی و امپریالیست های پشتیبان آن با چنین خونریزی هایی در هم شکاندن این روند است؛ نه تنها در اسراییل که در مصر و سایر کشورهای عربی و نیز کشور ما که مشتی تبهکار ضد ملی و ایران بربادده بر آن فرمان می رانند! و کسانی چون نتانیاهو، باراک و آن مردک اخوان المسلمین امریکایی ـ مصری که در آن کشور رییس جمهور شده و دیگر نمونه های همتای آن ها در ایران و افغانستان و ... تنها عروسک های خیمه شب بازی جلو صحنه اند و بس!

کمی بیشتر بیندیشید و سنجیده سخن بگویید!

با مهر   ب. الف. بزرگمهر

خواندن این یادداشت کوتاه را نیز سودمند می دانم:
«حماس»، نیرویی مردمی یا آتش بیار کارزار سیونیستی ـ امپریالیستی؟
http://www.behzadbozorgmehr.com/2012/11/blog-post_17.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!