«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ دی ۸, جمعه

بصیرت بیش از اندازه کار دست آدم می دهد!


گفته ی زیر را از حضرت علی برگرفته و نوشته است:
«امیرالمؤمنین در جنگ صفین - شاید این جمله را درباره‏ى عمار هم فرموده باشد - مکرر این جمله را مى‏فرمود:
..........«و لا یحمل هذا العلم الّا اهل البصر والصّبر». ...........

چه عبارت زیبایى هم هست؛
حروف بصر و صبر یکى است، ترکیبش دوتاست؛ و چه زیبا!

فقط اهل بصیرت و پایدارى مى‏توانند این پرچم را بردارند.
بصیرت را باید در خودمان تقویت کنیم.»

از «گوگل پلاس» منصوره مُرغان

برایش می نویسم:
باید مواظب بود که بیش از اندازه بصیرت مان را تقویت نکنیم؛ چون موجب فتنه می شود! کافی است آن اندازه بصیرت داشته باشیم که مقلّد خوبی باشیم؛ همین و بس! چه کسی گفته است همه نیاز به اندیشیدن دارند؟! یکی بجای سایرین می اندیشد و به ما می گوید: چکار کنیم؛ چکار نکنیم؛ جای دوست کجاست؟ جای دشمن کجاست؟ و الّا ماشاء الله!

ما هم می گوییم: به روی چشم یا به گفته ی گیلک ها:
اَنَم به چشم! (برداشت بد نشود. خودم نیمچه گیلک، نیمچه آذری هستم!)

والسلّام! دیگر چه می خواهید؟! زندگی همه مان نیز ساده تر و آسوده تر می شود!

ب. الف. بزرگمهر    هفتم دی ماه ١٣٩١

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!