«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ آذر ۲۲, چهارشنبه

نمایی دیگر از ارتش به اصطلاح آزادیبخش سوریه!


کودکی را واداشته اند که آدمی غیرنظامی را گردن بزند. آیا از بستگان آن کودک است؟ تصویر و نوشته ی روی آن که به انگلیسی است، چیزی بیش تر نمی گوید و این نیز روشن است که رسانه های گروهی باخترزمین درباره ی تبهکاری های بیشمار مزدوران خود در سوریه چیزی نگویند و تصویری منتشر نکنند.


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!