«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ دی ۲, شنبه

می بینی، چطور در و تخته با یکدیگر جور است؟!


زیر عنوان «تفاوت های فرهنگی» نوشته است:
کارگر خارجی: هی ویلیام، لامبورگینی جدید رییس رو دیدی؟ این یعنی وضع کارخونه خوبه و قرار نیست بیکار بشیم، خیلی امیدوار شدم ...
کارگر ایرانی:  حسن دیدی ای خارکسه کصکش ظرف یه سال پرایدش رو کرد دویست و شش؟ زحمتشو ما می کشیم حالشو رییس میبره، همش دارن حق ما رو می خورن، ای ریدم به این زندگی.
(از «گوگل پلاس»)

برایش می نویسم:
برپایه ی همین "منطق" آن "رهبر فرزانه" فرمودند:
استقلال فرهنگی مهم تر از استقلال اقتصادی و سیاسی است! (نقل به مضمون)

می بینی؟! چطور در و تخته با یکدیگر جور است؟!
...

ب. الف. بزرگمهر  دوم دی ماه ١٣٩١

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!