«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ دی ۱۴, پنجشنبه

کراوات و پاپیون با اسلام در یک اقلیم نگنجد!


گویا تا به حال دانشجوهای ما با کراوات و پاپیون میرفتن دانشگاه، کسی خبر نداشته!

بعضی وقتا می دیدم دل مومنین میلرزه؛ اولش فکر می کردم ... ولی، حالا می فهمم به خاطر کراوات و پاپیونه! 

یه روزایی فکر می کردم که اسلام به خاطر اسراییل و امریکا به خطر افتاده؛ ولی، حالا کاملا مشخصه که به خاطر ممنوعیت استفاده از کراوات و پاپیون برای دانشجویان [بوده]! 

از «گوگل پلاس» با ویرایش و پیرایش درخور از سوی اینجانب. عنوان نیز از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!