«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ دی ۱۳, چهارشنبه

درگذشت لئون میناسیان، نویسنده و پژوهش‌گر پیشکسوت


بامداد یکم ژانویه ٢٠١٣، «لئون میناسیان»، نویسنده و پژوهش‌گر برجسته ایرانی که از جامعه ارمنی‌های اصفهان بود، در سن ٩٢ سالگی درگذشت.

به گزارش «سایت ایران‌نامه»، «لئون میناسیان»، زاده ١٢٩٩ در روستای ارمنی‌نشین «خویگان»‌در شهرستان «فریدن» اصفهان،‌ از سال ١٣٣٠ به شهر اصفهان رفت و به مدت سی سال در مدارس ملی ارامنه «جلفا»ی این شهر، مشغول آموزش بود. وی از سال ١٣۴۶ خورشیدی به عنوان سرپرست افتخاری موزه ارامنه جلفا و  از سال ١٣۵١ به مدیریت چاپخانه جلفا برگزیده شد و پس از بازنشستگی، از سال ١٣۵٩ مسوولیت کتاب‌خانه «کلیسای وانک» نیز به او واگذار شد. استاد میناسیان اسناد و مدارک بایگانی شده ٣۵٠ ساله‌ی کلیسای وانک را گردآوری و تنظیم کرد که در سال ١٣۶٢ به چاپ رسید.

زنده‌یاد میناسیان بیش از ٧٠٠ مقاله برای روزنامه ارمنی زبان «آلیک» که بیش از هشتاد سال است در ایران چاپ می‌شود، نوشت و بیش از ٣٠٠ مقاله دیگر نیز از او در نشریات دیگر منتشر شده است.

وی همچنین هفتاد جلد کتاب ـ ده جلد به زبان فارسی و شصت جلد به زبان ارمنی ـ درباره تاریخ ارامنه فریدن و جلفا، تاریخ هنر و هنرمندان ارامنه این منطقه، نسخ خطی موجود در موزه جلفا و موضوعات مرتبط نگاشته است. برخی از آثار او عبارتند از:
«تاریخ سی‌صد و پنجاه ساله ارامنه فریدن»؛
« تاریخچه اولین چاپخانه ایران در جلفای اصفهان از سال ١۶٣٨ تا ١٩٧٢ میلادی»؛
«موسسه‌های ارامنه ایران»؛
«فهرست کتاب‌های خطی موزه ارامنه جلفا»؛
«چهار کتاب از سرایندگان و نوازندگان ارمنی فریدن»؛
«صومعه‏های ارامنه ایران»؛
«تاریخ ارمنیان جلفای اصفهان در یکصد و چهل سال اخیر؛ ١٨۵۶تا١٩٩۶»؛
«دو فرمان از حضرت رسول و حضرت امیرالمومنین»؛
«نظر مختصری به آیین مذهبی ارامنه ارتدوکس»؛
«ارمنیان ایران»؛ و
«سفری به بیت‏المقدس».

«رادیو کوچه»

با سپاس از فرستنده: م. ب.

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!