«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ اسفند ۲, چهارشنبه

هر آنکس که دندان دهد، نان دهد؟!


بر تابلویی با خطی خوش نوشته است:






از «گوگل پلاس»


و من به یاد سراینده ای می افتم که هنگامی پیش از این گفته بود:
هر آنکس که دندان دهد، نان دهد!

برپایه ی این گفته، سپاس مر خدا را که مرا دندان داد تا هماره در پی نان دوان باشم!

ب. الف. بزرگمهر   دوم اسپندماه ١٣٩١

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!