«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ اسفند ۲۶, شنبه

از فاتحه خوانی بر سر مزار تا نشستن بر اورنگ پادشاهی!


خدایا شکرت! ما می دانستیم که کرامتی بیکرانه داری؛ ولی هرگز چنین جایگاهی را به خواب هم ندیده بودیم! اکنون ایمان و ارادتمان به درگاه بلندمرتبه ات صدچندان شده است. خدایا! تو نشان دادی که به هر کاری توانایی ... (از زبان او که سن و سالش به حضرت آدم پهلو می زند!)



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!