«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ اردیبهشت ۲۱, شنبه

این ها باید به دار آویخته شوند ...


زیر تصویر زشت و خنده ی از آن زشت ترش نوشته اند:
نخستین جلسه دادگاه مهدی هاشمی

آقازاده ی دزدِ بی همه چیز، راست راست راه می رود و به ریش آن دادگاه ساختگی و همه ی مردم ایران می خندد. پرونده های کوچک و بزرگی از رشوه خواری، دستبرد به بودجه ی عمومی، کارچاق کنی برای نیروهای امپریالیستی و بسیاری تبهکاری های دیگر دارد که برای برخی از کوچک ترین شان، جوانان مردم را در این کشور به دار آویخته اند؛ تنها او هم نیست؛ هستند کسان دیگری چون وی که مودبانه «دانه درشت» می نامندشان و چون وی در «ولایت امام زمان» راست راست راه می روند؛ یکی از دیگری دزدتر و بیشرم تر! این ها باید به دار آویخته شوند؛ نه جوانان سیاسی و بیگناه خلق های ایران زمین و نه حتا بزهکارانی که از گرسنگی و نداری به بزهکاری های کوچک و بزرگ دست می یازند.

بدست چنین تبهکارانی است که گرامی میهن مان رو به نابودی و تکه تکه شدن می رود ...

ب. الف. بزرگمهر     ۲۱ اردی بهشت ماه ۱۳۹۲


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!