«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ اردیبهشت ۲۸, شنبه

یکی از دیگری بدتر و پلیدتر و جایی هم برای هیچ گزینشی نیست!


یکی از بادنجان دورقاب چین های رژیم تبهکار جمهوری اسلامی در «گوگل پلاس» چنین نوشته است:
«بازگشت به هاشمی از نظر رفاه چگونه است؟
یک مقایسه:
سال ۷۱ بهترین شرایط دولت هاشمی:
ـ نرخ دلار ۱۵۴ تومان
ـ حداقل دستمزد روزانه کارگر ۲۹۹ تومان

سال ۹۲ در بدترین شرایط :
- نرخ دلار ۳۵۰۰ تومان
- حداقل دستمزد روزانه کارگر ۱۶۲۳۰ تومان

نتیجه: در بهترین شرایط دوره هاشمی، حداقل دستمزد کارگران، روزانه ۱/۹ دلار و امروز در بدترین شرایط، حداقل دستمزد کارگران، روزانه ۴/۶ دلار.

این با نرخ دلار آزاد امروز و نرخ دلار دولتی آن زمان هست؛ اگر شرایط را بخواهیم شبیه سازی کنیم، این بهبودی بسیار بیشتر خواهد شد.»

می نویسم:
«خانم ...! مثل اینکه شما از آن آدم ها هستید که باید حتمن دست تون را از پنجره بیرون ببرید تا ببینید بارون می یاد یا نه؟ منظورم این نیست که زمان آن مردک ایران برباد ده بهتر بود. منظورم این است که سر و ته یک کرباسند. هر دوی آن ها افزون بر نفر میان آن ها، همگی دستورات صندوق بین المللی پول و بانک جهانی را موبمو اجرا کرده اند. نتیجه اش هم جلوی چشم تونه؛ می خواهید مردم میان بد و بدتر یکی را برگزینند؟ به نظر من یکی از دیگری بدتر و پلیدترند و جایی هم برای هیچ گزینشی نیست!»

ب. الف. بزرگمهر   ۲۸ اردی بهشت ماه ۱۳۹۲

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!