پس از روزه می خور چو دیدی حلال ...
|
پس از روزه می خور چو دیدی حلال
|
كه خوش گفت آن مرد فرخنده فال
|
|
«یكــی شـرب آب از پس بـدســگال
|
بود بـهتر از عـمر هـفتـاد ســــال»
جاودانه عُبید زاکانی
|
برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید! از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!
درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر