«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ مرداد ۲۰, یکشنبه

اینجا «دوزخ درّه» است!


اینجا «دوزخ درّه» است؛ نام آن بخوبی گویاست.

تاکنون جاهای گوناگونی به عنوان گرم ترین و سردترین نقطه های ایران شناسانده شده اند؛ ولی به دلیل نبود دستگاه های هواشناسی و سنجش دما در بسیاری از جاهای ایران، هنوز گرم ترین و سردترین نقطه های کشور پهناور ما بدرستی شناخته شده نیست.

اینکه بسیاری، گرم ترین نقطه ی خاک ایران را در کویر لوت می جویند، تا اندازه ای منطقی است؛ ولی وضعیت عمومی آب و هوای یک پهنه ی جعرافیایی، گرچه شاید مهم ترین عامل باشد، ولی در کنار آن عامل های دیگری نیز چون جنس خاک و سنگ و ریخت شناسی منطقه نیز در افزایش دما موثرند. «دوزخ درّه»، شاید از این جهت کم تر شناخته شده باشد؛ دره ای است کم و بیش باریک و کوتاه در منطقه ای که در دامنه ی بزرگی پیرامون آن، آبادی یا روستایی نیست. اینجا بسیار نزدیک به منطقه ی اورانیوم خیز ساغند و دوزخی راستین است؛ یک دلیل دیگر گرمای بسیار زیاد در این درّه، شاید تراوش پرتوهای گاز رادون از ژرفای زمین به سطح است که در پهنه ی جغرافیایی کم و بیش بزرگی تا اندازه ای شناخته شده، ولی چند و چون آن بخوبی پژوهش نشده یا من از آن آگاه نیستم.

از دید من، این درّه را نیز باید به سیاهه ی گرم ترین نقطه های ایران افزود؛ شاید نیز گرم ترین نقطه ی ایران!

ب. الف. بزرگمهر     ۲۰ امرداد ماه ۱۳۹۲

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!