«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ مهر ۱۴, یکشنبه

به چه انگیزه ای، نماد خلقی از خلق های ایران و جهان کوچک شمرده می شود؟!


چرا باید شلوار زندانیان و به دار آویختگان کوردی باشد؟!

کجای جهان کسی را در جامه ی ملتی که نماد آن جامعه است به دار می آویزند؟!

چرا نباید از جامه ی ویژه ی زندانیان سود برد؟!

جامه ی کوردی، گواهی برای به رخ کشیدنِ اصالت فرهنگی چندین هزار ساله‌ ی ملت کورد است!  ... براستی چرا؟! («فیس بوک»)

برگرفته از «گوگل پلاس» با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب؛ عنوان از آنِ من است.   ب. الف. بزرگمهر

 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!