«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ آبان ۳, جمعه

انگار من نیز شارژ شده ام؛ از کدام پریز را نمی دانم!


تصویری که می بینید را درج کرده و نوشته است:
«بیمار است آن کسی که که فکر می‌کند آدم‌ها یک مُشت آلت تناسلی سرگردانند که هر لحظه ممکن است در هم فرو روند!»

از «گوگل پلاس»

تنها نگاه کوتاهی به تصویرها و نوشته ی بالا برایم بس است؛ انگار من نیز شارژ شده ام؛ از کدام پریز را نمی دانم! 

می نویسم:
من که کلی شارژ شدم و خندیدم!

ب. الف. بزرگمهر    سوم آبان ماه ۱۳۹۲

 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!