«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ آبان ۳۰, پنجشنبه

بخشش از کدام کیسه؟!


تصویر یکی از قالتاق های درجه یک رژیم تبهکار که سرداری جنگ ندیده است را درج کرده و از زبان وی نوشته است:
«آب را هم تحریم کنند٬ عباس‌وار از ولایت دفاع می‌کنیم!»

از «گوگل پلاس» عنوان از آنِ من است.    ب. الف. بزرگمهر  

از آن چهره ی چاخان باز و شعاری که داده است، پوزخندی بر لبانم می نشیند و می نویسم:
«یکی از قالتاق های درجه یک رژیم؛ نه در جبهه ی جنگ بوده و نه دلاوری یا جربزه ای! تنها و تنها بادنجان دور قاب چینی و شعارهای میان تهی!

همین الان کون شان را هم جلوی امپریالیست ها لخت کرده اند که بیا ... یاد سروده ی مولوی نمی افتید؟!

کون دِهی را لوطی یی در خانه برد
سرنگون  افـکندش و در وی فـشرد

در  میانـش  خنجری  دید  آن لـعین
پس بگفتش: بر میانت چیست این؟

گفت آن که با مـن ار  یک  بـدمنش
بد   بـیندیشــد    بدرم    اشـکمش

گفت لـوطی:  حـمد لله را  که  مـن
بد  نـیندیـشیده ام   با  تو  به   فـن

مثنوی مولوی

ب. الف. بزرگمهر    ۲۹ آبان ماه ۱۳۹۲

 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!