سرپرست اداره‌ی اوقاف شهرستان نور گفته است:
«از راه‌های شناخت یک امامزاده معجزات، کرامات و ارادت
مردم نسبت به او است که ”امامزاده بی‌جِن“ کرامت داشته است و مردم نیز بسیار به
او ارادت داشتند.» او هم‌چنین از انجام پژوهش هایی برای شناسایی رگ و ریشه ی
«امامزاده بی‌جِن» خبر داد و گفت:
«تابلوی حاوی نام این امامزاده اصلاح شده و از ”امامزاده
سیدمحمد بیژن“ به ”امامزاده سیدمحمد بی‌جِن“ تغییر کرده است.»
شمار امامزاده‌های ایران در سال ۱۳۵۷، کم و بیش ۱۵۰۰ بقعه برآورد شده بود؛ ولی با گذشت بیش از سی سال، شمار آن ها به ۱۱ هزار بقعه رسیده
که میانگین سالانه بیش از ۳۰۰ امامزاده در ایران شناسایی با بازشناسی ششده است! در سال ۹۱، «خبرگزاری ایلنا»
نوشت که تنها دو هزار امامزاده سند و شجره نامه دارند.
احمد شرفخانی، معاون «سازمان اوقاف و امور خیریه» درآمد این
سازمان را در تنها ۹ ماه در سال ۹۱، ۵۱ میلیارد تومان اعلام نموده بود. او گفته بود این درآمد متعلق به ۹ هزار و ۱۹۲ امامزاده است که
تنها ۱۵ درصد از این درآمدها صرف بقعه‌ها می‌شود.
غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی، نماینده رشت هم گفته بود:
«درآمدهای اوقاف جزو درآمدهای دولت نیست و دیوان محاسبات
بر این درآمدها نظارتی ندارد و این سازمان نیز ترازنامه‌ی شفاهی را تهیه و منتشر
نمی‌کند.»
از «گوگل پلاس» با ویرایش و پارسی نویسی درخور از سوی اینجانب؛
عنوان را نیز اندکی دستکاری نموده ام. ب.
الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر