«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ دی ۳, سه‌شنبه

حکومت جهانی اسلام در راه نیست! «طالبان» نرمش پذیر و گوش به فرمان ایرانی چرا؟


تصویری از یکی از شهرهای مذهبی عراق درج کرده و همراه با سیاهه ی بلندبالایی از شمار مسافرین هوایی از جاهای گوناگون جهان به سوی بغداد و دیگر شهرهای عراق می نویسد:
«حکومت جهانی اسلام در راه است انشاء الله!»

از «گوگل پلاس»

می نویسم:
آره! امپریالیست ها هم به این دین از مدتی پیش به دیده ی دستاویزی خوب برای آماج های بعدی و از آن میان در اروپا می نگرند؛ از یکسو دینی است که به بهانه ی سرکوب نیمی از جامعه و راندن شان به کنج آشپزخانه (جایی کنار هاون!)، نیمی دیگر و در برآیند عمومی، همه ی جامعه را بهتر سرکوب کرده و خر نگه می دارند و از سوی دیگر با کمک آن، جان تازه ای در کالبد مسیحیت و بویژه بخش تندرو آن می دمند تا نمونه های "طالبان مسیحی" را که اینجا و آنجا جوانه نیز زده از خواب بیدار کرده و جنگ های صلیبی راه بیندازند. این بسیار به سود آنهاست که خر اقتصادشان بسیار لنگ و زمینگیر شده است.

آن ها نیز با خود می اندیشند:
از هر سو که کشته شود به سود مسیحیت است؛ همانگونه که مقدسین شان در سده های میانی، چنین گفته بودند! در این سو نیز همان وضع است: از هر سو که کشته شود به سود اسلام است! ولی در واقع از هر دو سو که کشته شوند به سود سرمایه داران جهان است؛ هم آسیاب شان بهتر خواهد چرخید و اقتصاد از کار افتاده شان رونقی دیگر خواهد گرفت و هم از شمار "سرِ خر" که بگونه ای ترسناک برای آن ها افزایش یافته، کاسته خواهد شد.

تاکنون نیز تجربه و دستاوردهای خوبی از نمونه ی نخستین اسلام آمریکایی (پایلوت پلان) در کالبد اسلام طالبانی بدست آورده اند؛ ولی این نمونه برای جاهایی مانند اروپا چندان کاربرد ندارد. در آنجا، نمونه هایی شایسته و درخور است که به عرفان و فلسفه و علم کلام و منطق نیز بهتر و بیش ترآراسته باشند و بهتر خر رنگ کنند؛ و چه ملتی بهتر از ایرانیان در این زمینه با آن بار فرهنگی سنگین سده ها بر دوش و تجربه ی گسترش اسلام با زبانی خوش تر از تازیان بیابانگرد در جهان آن هنگام؟!

ب. الف. بزرگمهر     سوم دی ماه ۱۳۹۲   

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!