جایگاه راستین زن در جامعه ی سوسیالیستی کوبا!

آمارها سخن می گویند!

۱ ـ از هنگام پیروزی انقلاب در کوبا در سال ۱۹۵۹ تاکنون، حکومت کوبا با بینادگزاری «فدراسیون زنان کوبایی» در ماه اوت سال ۱۹۶۰ از سوی «ویلما اسپین»* که امروز بیش از چهار میلیون عضو دارد، آزادسازی زنان را در اولویت عمده ی خود قرار داده است.

۲ ـ پیش از سال ۱۹۵۹، زنان کنشگر کشور تنها ۱۲ درصد جمعیت را دربرمی گرفتند و در برابر پیشه و کاری یکسان، دستمزدی به ‌مراتب کمتر از مردان دریافت می‌کردند. اما امروز، قوانین کوبا برای کاری برابر، دریافت دستمزدی از هر لحاظ برابر با مردان را الزامی می‌کند.

۳ ـ کوبا نخستین کشور در جهان بود که قرارداد از میان برداشتن هر گونه تبعیض درباره ی زنان را امضاء کرد و دومین کشوری بود که آن را به‌ تصویب رساند.

۴ ـ ۱۳ نفر از  ۳۱ عضو شورای حکومتی کوبا (۴۱/٩ درصد) زن هستند.

۵ ـ از ۳۴ وزیر، ٨ نفر (٢٣/۵ درصد) زن هستند.

۶ ـ از ۶١٢ نماینده ی مجلس کوبا، ٢٩٩ نفر (۴۸/۸۶ درصد) زن هستند.

۷ ـ کوبا از نظر نسبت درصد نماینده ی زن برگزیده، در جایگاه سوم جهان قرار دارد. «ایالات متحد» در جایگاه هشتادم است.

۸ ـ خانم «ماریا ماری ماچادو»، جایگاه معاونت ریاست مجلس کوبا را داراست.

۹ ـ  ۴۸/۳۶ درصد از  ۱۲۶٨ نماینده ی «مجمع شهرستان‌ها» را زنان دربرمی گیرند.

۱۰ ـ  زنان کوبایی، ریاست ۱۰ مجمع از ۱۵ مجمع شهرستان‌ها (۶۶/۷ درصد) آن‌ها را بر دوش دارند و معاونت ریاست ۷ مجمع (۴۶/۷ درصد) آن‌ها نیز بر دوش زنان است.

۱۱ ـ هیچ قانونی در کوبا نیست که برابری جایگاه‌های سیاسی میان زنان با مردان را الزامی نکند.

۱۲ ـ از  ۱۱۵ عضو «کمیته ی مرکزی حزب کمونیست کوبا»، ۴٩ نفر (۴۲/۶ درصد) زن هستند.

۱۳ ـ دبیر حزب کمونیست کوبا در ایالت هاوانا که مهم‌ترین ایالت کوبا است، خانم سیاه‌پوستی به ‌نام «لاسارا مرسدس لوپس آسه آ» است که کمتر از پنجاه سال دارد. وی، همچنین معاون «شورای دولتی» و معاون «شورای وزیران» است.

۱۴ ـ از ۱۶ رهبر سندیکاهای شهرستان‌ها وابسته به «کنفدراسیون کارگران کوبایی»، ۹ نفر (۵۶/۲۵ درصد) زن هستند.

۱۵ ـ کم و بیش ۶۰ درصد دانشجویان کوبایی را دختران دربرمی گیرند.

۱۶ ـ از سال ۱۹۸۰ تاکنون، سطح آموزش زنان کنشگر، بگونه‌ ای میانگین از سطح آموزش مردان کنشگر بالاتر است.

۱۷ ـ  در کوبا، ۶۶/۴ درصد تکنیسین‌ها و حرفه‌ای‌های کشور در سطوح میانگین و عالی (آموزگاران، پزشکان، مهندسان، پژوهشگران و ...) را زنان دربرمی گیرند.

۱۸ ـ نرخ باروری (شمار زایمان برای یک زن) برابر با ۱/۶۹ است که پایین‌ترین نرخ در «آمریکای لاتین» است.

۱۹ ـ مادران کوبایی می‌توانند حقوق کامل خود را یک ماه و نیم پیش از زایمان تا سه ماه پس از پا به جهان نهادن فرزندشان دریافت کنند. این مرخصی می‌تواند تا یک سال به درازا بکشد که در این دوره، مادران از ۶۰ درصد حقوق شان برخوردارند و پس از یک سال، آنان کارشان را از سر می‌گیرند.

۲۰ ـ کوبا از سال ۱۹۶۵، گویان از سال ۱۹۹۵ و اوروگوئه از سال ۲۰۱۲ تنها کشورهای «آمریکای لاتین» هستند که سقط جنین را قانونی کرده‌اند.

۲۱ ـ نرخ مرگ و میر کودکان برابر با ۴/۶ در هزار است که پایین‌ترین نرخ در قاره ی آمریکا، دربرگیرنده ی «ایالات متحد» و کانادا و هم‌چنین در "جهان سوم" نیز هست.

۲۲ ـ میانگین درازای زندگی زنان برابر با هشتاد سال و دو سال بیش از میانگین درازای زندگی مردان است.

۲۳ ـ سن بازنشستگی برای زنان ۶۰ سال در نظر گرفته شده که پس از پرداخت ۳۰ سال حق بازنشستگی می‌توانند از این حق برخوردار شوند. این سن برای مردان ۶۵ سال است.

۲۴ ـ بدین‌سان، زنان کوبایی نقش برتری در جامعه ی کوبا بر دوش دارند و  در پیشرفت کشور شرکت می‌نمایند.

برگرفته از کتاب: «کوبا ــ رسانه‌های عمومی و چالش بی‌طرفی»، نوشته ی سلیم لمرانی

*  Vilma Espin

برگرفته از تارنگاشت «۱۰ مهر»

این یادداشت ارزنده از سوی اینجانب، ویرایش، پارسی نویسی و در برخی جاها اندکی بازنویسی شده است. عنوان و زیرعنوان از آنِ من است.    ب. الف. بزرگمهر