گفته هایی از رهبر جمهوری اسلامی درباره ی یگانگی میان «شیعه» و «سنی» را برگرفته و درج نموده است:
«آن كسى كه نداى تفرقه‌ى بين شيعه و سنى را سر مي دهد و
به بهانه‌ى مذهب، مي خواهد وحدت ملى را به هم بزند، چه شيعه باشد و چه سنى، مزدور
دشمن است؛ چه بداند، چه نداند! گاهى بعضي ها مزدور دشمنند و خودشان نمي دانند.
افرادی را هم از بین شیعیان می شناسیم که فقط مساله شان
مساله ی نادانی نیست؛ بلکه مأموریت دارند، برای اینکه ایجاد اختلاف کنند؛ ـ به
مقدسات اهل سنت اهانت می کند؛ عرض می کنم:
رفتار هر دو گروه حرام شرعی است و خلاف قانونی است.» (از سخنان علی خامنه ای)
http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=6642
از «گوگل پلاس» با اندک ویرایش درخور بویژه در نشانه گذاری ها
از سوی اینجانب: ب. الف. بزرگمهر
می نویسم:
بیگمان، سخنان درستی است؛ ولی همچنان بسته در چارچوب دین اسلام!
و در نتیجه، سخنانی ناپیگیر، هم در چارچوب منطق درونی آن و هم در پهنه ی کردار به
آن! بهتر این بود و هست که گفته شود:
آن كسى كه نداى پراکندگی میان دین باوران از یک سو و نیز
میان دین باوران با ناباوران به دین و مذهب از سویی دیگر سر مي دهد و به بهانه ى دین
باوری یا ناباوری به دین مي خواهد یگانگی ملى را به هم بزند، چه شيعه باشد، چه
سنى، چه ارمنی باشد یا یهودی و چه ترک باشد یا پارس یا کرد و ترکمن و بلوچ و لُر، مزدور
دشمن است! زیرا آنچه براستی میان آدمیان جدایی می افکند و صف آن ها را از یکدیگر
جدا می کند، نه دین باوری یا بی باوری به این یا آن دین که داشتن منافع طبقاتی
آشتی ناپذیر با یکدیگر است. به این ترتیب و به عنوان نمونه، همه ی برده داران
مسلمان در جمهوری اسلامی موریتانی، همه ی اربابان و فئودال ها و بزرگ مالکان در بسیاری
از کشورهای وامانده از دیدگاه اقتصادی ـ اجتماعی و نیز همه ی سرمایه داران بزرگ و
کوچک ترسایی و یهودی و مسلمان و بودایی و بی دین که ویژگی همه ی آن ها بهره کشی از
نیروی کار و کشیدن تسمه از گرده ی آدمیان دیگر است، در یک صف و همه ی بهره دهان از
بردگان کشورها و جاهای بسیار وامانده گرفته تا رعیت ها و کارگران و بخش عمده ی
توده ی مزدبگیر که خوشبخت ترین شان، یکماه از حقوق ماهیانه ی خود جلوتر و بدبخت
ترین شان یک ماه یا بیش تر از حقوق ماهیانه ی خود وامانده اند، در صفی دیگر قرار
می گیرند.
اگر چنین گفته شود، درونمایه منطق گفتار آن «آقا»، چه «نمودار
اسلام» («حجت الاسلام») یاشد یا «نشانه ی خدا» («آیت الله») تا بی نهایتِ چشم
انداز رویش و پیشرفت اقتصادی ـ اجتماعی جامعه ی آدمی در شرایط کنونی کش یافته و
چارچوب تنگ ملی را نیز خواهد شکافت!
ب. الف. بزرگمهر ۱۷ دی ماه ۱۳۹۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر