گفته ای از علی مطهری، کسی که تاکنون با سمت و سوی باد، جهت گیری های گوناگونی از خود نشان داده را برگرفته و وی را «شیر» نامیده است:
«شیر علی مطهری:
اینجانب به عنوان نماینده ملت در مجلس شورای اسلامی و به
عنوان فرزند شهید آیت الله مطهری به نوبه خود اجازه ایجاد اختناق در کشور و انحراف
در انقلاب اسلامی را نخواهم داد.»
از «گوگل پلاس»
می نویسم:
هنگامی که خفقان ریشه دوانید یا
ریشه های کهنه ی آن از دوران گذشته و «خاورخودکامگی دیرینه پا» سر از خاک بر
آوردند، جوانه می زنند و بازهم گسترش بیش تری می یابند. هم اکنون و از مدتی پیش به
این سو، خفقان گام بگام اندک لایه های نازک اجتماعی درون و پیرامون حاکمیت را نیز
دربرگرفته است. به همین دلیل است که بوی آن مشام این آقازاده را نیز آزرده و به
چنین واکنش خودنمایانه و ریشخندآمیزی وادارش نموده است. خودش نیک می داند که تا اندازه ای هم شده، گنده گویی
نموده است!
اگر وی و دیگرانی چون او ، براستی
آدم هایی آزادیخواه بودند، می بایستی بسی پیش تر از آزادی اندیشه و سخن و قلم و اجتماعات
که در «قانون اساسی» ایران نیز بازتاب یافته، بگونه ای کلی و از دگراندیشی بگونه
ای ویژه پشتیبانی می کردند و نکردند؛ اکنون هم این گوی و این میدان! چنانچه، مردم آزاده ی ایران، چنین
بختی را برای اندازه گیری راست گویی و راست کرداری شان به آن ها ببخشند و آماده
باشند که بر گذشته برخی هایشان که تن به تبهکاری ها و آلودگی های بزرگ نداده اند،
چشم بپوشند، آیا آن آمادگی و دلاوری را در
خود می بینند که بگویند:
هر ایرانی، چه موافق و چه مخالف
رژیم جمهوری اسلامی باید از امکان اظهارنظر آزادانه و بی ترس از پیامدهای ناگوار برخوردار
باشد؟
ب. الف. بزرگمهر ۱۷ دی ماه ۱۳۹۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر