تصویر پیوست را درج کرده و زیر برنام (عنوان): «پاسخ حاج اسماعیل دولابی به یک پرسش درباره غیبت امام زمان ارواحنالهالفداء» به پرسشی درباره ی «امام زمان» از زبان وی، نوشته است:
امام زمان غایب است یعنی چه؟
سوال شد امام زمان (عج) غایب است یعنی چه؟ گفتم غایب؟
کدام غایب؟ بچه دستش را از دست پدر رها کرده و گم شده می گوید:
پدرم گم شده است.
ما مثل بچهای هستیم که پدرش دست او را گرفته است تا به
جایی ببرد و در طول مسیر از بازاری عبور میکنند. بچه جلب ویترین مغازهها میشود
و دست پدر را رها میکند و در بازار گم میشود و وقتی متوجه میشود که دیگر پدر را
نمیبیند، گمان میکند پدرش گم شده است. در حالی که در واقع خودش گم شده است.
انبیاء و اولیاء پدران خلق اند و دست خلائق را میگیرند
تا آنها را به سلامت از بازار دنیا عبور دهند. غالب خلائق، جلب متاع های دنیا شدهاند
و دست پدر را رها کرده و در بازار دنیا گم شدهاند. امام زمان (عج) گم و غایب نشده است ما گم شدیم
و محجوب گشتهایم. امام غایب نیست، تو نمی بینی آقا را. او حاضر است. چشمت که اسیر
دنیا شده اگر از دنیا دست بردارد، آقا را می بیند. خلاصه نگو آقا غایب است. تو نمی
بینی.
منبع: کتاب امام زمان ارواحنالهالفداء در کلام اولیای
ربانی
از «گوگل پلاس» با اندک ویرایش درخور بویژه در نشانه گذاری ها
از سوی اینجانب؛ عنوان نیز از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر
می نویسم:
روشن شد؟! تا شما باشید، دست پدرتان را ول نکنید که گم و
گور شوید! این شمایید که غیب شده اید؛ خودتان هم آگاه نیستید! گناه هم به گردن
خودتان بوده، چشم تان کور! می خواستید دستش را ول نکنید. او که گناهی ندارد؛ حواسش
به هزار بدبختی بوده، یادش رفته دست شما توی دستش نیست!
نتیجه ی منطقی:
ـ اگر دست ننه تان را توی بازار ول کنید، نه ننه تان غیب
می شود؛ نه شما! این حکم تنها درباره ی شما و بابای تان صدق می کند.
ـ با بابای تان، هیچگاه به گردش یا بازار نروید!
ب. الف. بزرگمهر ۱۳ دی ماه ۱۳۹۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر