نامه ی تازه ای از یکی از "اصلاح طلبان" به زندان افتاده را زیر برنام «حقوق بشر کشفی به مراتب مهم تر از انرژی هسته ای است» از تارنگاشتی برگرفته که تنها بخش کوچکی از آن را در زیر آورده ام:
مصطفی تاجزاده
در نامه ای خطاب به رییس قوه قضاییه با اشاره به رونمایی از کتاب نقض حقوق بشر در آمریکا
توسط مقامات قضایی ایران به بهره گیری از استاندارهای دوگانه از سوی حاکمیت اعتراض
کرده و پرسیده است، چرا مقامات کشورمان تلاش سازمان های بین المللی یا کشورهای خارجی
را برای سنجش حقوق بشر در ایران برنمی تابند؟
به گزارش
نوروز، این زندانی سیاسی در نامه خود آورده است:
«اظهار نگرانی
جنابعالی مبنی بر این که با حل معضل هسته ای، دولت آمریکا مسئله حقوق بشر در ایران
را برجسته می کند، مخاطبانتان را به تأمل وامی دارد که نکند شما نیز در زمره کسانی
باشید که معتقدند برای این که پرونده حقوق بشر در ایران در کانون تبلیغات جهانی قرار
نگیرد، بهتر و بلکه لازم است که پرونده هسته ای کشورمان حتی به قیمت تداوم تهدیدها
و تحریم ها هم چنان باز بماند.»
از «گوگل پلاس»
می
نویسم:
من کاری به حرف های درست یا
نادرست این آقا و چندتای دیگر مانند ایشان که گویا در زندان از همه گونه امکانات
اینترنتی و رفاهی برخوردارند، ندارم؛ تنها پرسشی که به ذهنم می آید، این است که پس
آن همه زندانی سیاسی که مرتب توی سلول
انفرادی می افتند، از دیدار خانواده های شان
محروم می شوند، تبعید می شوند به زندان های دوردست و ... چرا از دستِ کمی
از این امکانات هم برخوردار نیستند و تنها داغ و درفش سهم شان است؟! می بینید؟
خودی و ناخودی تا کجاها عمق دارد؟!
ب. الف. بزرگمهر ۱۴ بهمن ماه ۱۳۹۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر