«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ بهمن ۱۹, شنبه

پیشکش به «حسن بی شعور» گرامی!


تصویر پیوست را درج کرده و زیر برنام «دولت تحقیر و اُکسید» نوشته است:
ابتکارت تو حلق باسوادای دولت!

از «گوگل پلاس»

من هم با برنامی تازه آن را بازانتشار داده ام:
پیشکش به «حسن بی شعور»* گرامی!

ب. الف. بزرگمهر     ۱۶ بهمن ماه ۱۳۹۲

* امیدوارم به آدم های بیش از اندازه مودب، باتربیت، دمکرات و بافرهنگ که هیچگاه ناسزا و «حرف بد» بر زبان شان رانده نمی شود و شمارشان این روزها حتا در میان نوکرپیشگان و مزدوران رژیم جمهوری اسلامی، بویژه میرزابنویس های شان، فزونی گرفته، برنخورد؛ آمیخته واژه ی «بی شعور»، افزون بر برخی واژه های پرورده یا ناپرورده ی دیگر، یکی از سزاوارترین واژه هایی است که درباره ی این آخوندِ امنیتی نادان و مزدور، دولتش و حاکمیت تبهکارِ پشتیبانش می توان بکار برد!   

 ب. الف. بزرگمهر 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!