«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ بهمن ۲۰, یکشنبه

... همیشه روز و شب سرگرم کاریم


من و مادر کنار دارِ قالی 
همیشه روز و شب مشغول کاریم

در این تنها اطاق خانه باید
میان باغ قالی گل بکاریم

ولی فرش اطاق ما به جز یک
گلیم کهنه چیز دیگری نیست

تمام زحمت روز و شب ما
خداوندا برای خانه ی کیست؟

همیشه با نخ خوشرنگ باید
ببافیم بوته ها را، غنچه را

تمام نقش قالی های ما هست
پر از گل های رنگارنگ و زیبا

ولی یک روز نقشی می کشم من
که شاید بهتر از هر نقش باشد

ببافم با دو دستم فرشی آن روز
که نقشش خانه ای بی فرش باشد


تصویر و سروده از «گوگل پلاس»؛ عنوان را از متن سروده برگزیده ام.    ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!