«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ اسفند ۱۹, دوشنبه

زان پیشتر که عالمِ فانی شود خراب ...


صبح است ساقیا قدحی پر شراب کن
دورِ فلک درنگ ندارد، شتاب کن

زان پیشتر که عالمِ فانی شود خراب
ما را ز جامِ بادۀ گلگون خراب کن

خورشیدِ می ز مشرقِ ساغر طلوع کرد
گر برگِ عیش می‌طلبی، ترکِ خواب کن

روزی که چرخ از گلِ ما کوزه‌ها کند
زنهار کاسۀ سر ما پر شراب کن

ما مردِ زهد و توبه و طامات نیستیم
با ما به جامِ بادۀ صافی خطاب کن

کارِ صواب باده پرستیست حافظا
برخیز و عزم جزم به کارِ صواب کن

جاودانه حافظ شیرازی

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!