«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ فروردین ۲۹, جمعه

... برای شوخی بد نیست!


خوب! اینجوری هم نیست! البته نقش شخصیت در تاریخ محدوده و او هم از این قاعده، مستثنا نیست؛ ولی اگر به صورت فردی وی را با آن «جرج دبلیوسی» بسنجیم که از نظر بهره هوشی حتا روی دست «آخوند ریش حنایی» خودمان زده و جایی میان میمون و «حسن آقا» را گرفته، این یکی برعکس مُخش بسیار خوب کار می کنه! ولی خوب! برای شوخی بد نیست ... 

ب. الف. بزرگمهر    ۲۹ فروردین ماه ۱۳۹۳


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!